parkta rasladigim adam

ataol behramoglu siiri.

parkta rastladigim adamin
bir kolu kesikti bileginden
ciftciymis
tekirdag’ in koyluklerinden

bir kizi veremden olmus
bu sehri istanbul’ da
karisi tutturmus:
kizimin mezari nerde ben orda

satmis savmis ihtiyarcik
varini yogunu
ferikoy’ de bir evcegize
sokmuslar bascagizlarini

ikinci kiz desen
kibarca: akil hastasi
anaya babaya
vermez bir rahat yuzu

oglanlardan buyugu
dort cocuklu bir sofor
kucuk oglan
bir tamirhanede omur curutur

fayda yok anlayacagin
ne oglanlardan, ne kizlardan
bir fabrikada is bulmus
kacak isci calistiran

kirk yilin koylusu
ne yapsin isci olursa
daha yili dolmadan
kaptirivermis elini carka

gerisi bilinen hikaye
patrondan imdat gormez
evde kari aglar
deli kiz vermez rahat

kendisine rastladigimda
dusunup duruyordu bir kanepede
ben sordum o anlatti
guzelim tekirdag sivesiyle...

(bkz: adam)