olulerin ruhları

edgar allan poe şiiri:

i

karanlık düşünceleri içinde, gri mezar taşının
ruhun, yapayalnız bulacak kendisini.
bir tek kişi bile kalabalıktan
izleyemeyecek senin, gizlilik saatini.

ii

ses çıkarma o ıssızlıkta
bir yalnızlık değil bu.
çünkü, yaşamda önün sıra
duran ölülerin ruhları,
ölümde de yine çevreni alır.
ve onların istekleri gölgeler seni.
ses çıkarma.

iii

kaşlarını çatacak gece, berrak da olsa
ve yıldızlar gökteki tahtlarından
işıklarıyla, ölümlülere verilen umut gibi
bakmayacaklar aşağıya.
halbuki, pırıltısız kıpkırmızı gözleri
sonsuza dek tenine yapışacak,
bir ateş ve humma gibi
görünecek, bıkkın ruhuna.

iv

kovamayacağın düşüncelerin sırasıdır.
sırasıdır asla yitmeyen görüntülerin
artık ruhunu bırakmazlar
çiğ damlası gibi çimendeki.

v

meltem sessiz-tanrının soluğu
ve tepenin üstündeki pus
gölgeli ama kırılmamış
bir simge ve belirti.
nasıl asılıyor ağaçların üstünde
gizemliliklerin gizemi.