monochrome

"yaşasın, tek ben değilim; değilim çünkü yann tiersen tüm hislerimi inanılmaz bir müzikle bu şarkıya aktarmış" hissi uyandırır insanda... biraz yalnız, yalnızlığını farkında ama yine de kendine acımayıp, dibe vurmayıp bir şekilde hayatını sürdüren belki hazsız ama ayakta, belki mutsuz ama idare eden bir insanı anlatır, sanırım özetle şunları söyler:

her neyse, her yolu deneyebilirim ama sonuçta hep aynı kısır döngü, hep aynı sonuç ve şimdi bundan yoruldum. onurumu, görünüşümü ve pek çok şeyi kaybetim ve şimdi yorgunum, ama korkma, iyi bir iş buldum, senin şu sevdiğin bisikletimle her gün gidiyorum.

yatağımın altında okumadığım pek çok kitap var ve sanırım okumayacağım, konsantrasyonum yok, sadece beyaz bir düzensizlik ve biliyorsun, çok yorgunum... ama endişelenme bazen akşam yemeklerine ve partilere gidiyorum benimle ilgilenen ve beni geri eve getirip benle kalan eski dostlarımla...

siyah beyaz döşemeler, duvarlar, daire ve hayat... sadece eksiklik ve sessizlik benimle. bazen hatırlamak için bir şeyler arıyorum ama aklıma gerçekten hiç bir şey gelmiyor ve bazen pencereyi açıp yoldan geçenleri dinliyorum, dışarda bir yerde hayat var..


siyah beyaz döşemeler, duvarlar, daire ve hayat...