le fabuleux destin d amelie poulain

hayattan bezdiğim karamsar günlerde izlediğimde beni gülümseten, bir süre için küçük şeylerden mutlu olmamı sağlayan -şehrimin merkezinde taş atınca güzel sesini dinleyebileceğim bir nehir olduğunu da bu sayede fark ettim- mükemmel bir filmdir. filmde ne tam anlamıyla bir olay vardır, ne de ana kahramanlar. tek amelie vardır, onun mutlulukları, hüzünleri, aklından geçenler, hayalleri... şiir gibi bir film. izlerken "paris’te yaşasan tabii şiir gibi olur hayat" denebilir. bunun işin kolayına kaçmak olduğunu bile bile. bu şairanelik filmin müziklerinden, görüntülerinden mi; şehrin kendisinden mi, yoksa amelie’nin kendisi mi şiir, pek kestiremesem de dünyaya onun gözleri gibi bir gözden bakabilmek için kendimi düzene kaptırdığımı fark ettiğim an izlediğim bir film.

mutluluk saçan,tatlı film.

dün gece tv8’de rastlayıp yine yeni yeniden izlediğim, şahane müziklere ve renklere sahip, ağızda hoş tat bırakan sevimli bir film.. ayrıca amelienin cafede su olup yere aktığı sahnesiyle de sinema tarihinin en hüzünlü sahnelerinden birini içinde barındırır..

postmodern peri masalıdır.

amelie kızımızın yaşadığı ev de pek bi sevimli.her izleyişte "ya bu kdr eşya bu kdr renk nası güzel görünüyo" diyorum.
amelie ve adını hatırlayamadığım gencin birbirlerini öptükleri sahneler de aşkın anlatıldığı en güzel sahnelerdendir.

izlerken insanın içine düşesi bir daha çıkmayası gelen bir dünya yaratmış filmdir.yeşil rengin dinlendiriciliği de burda bir pay sahibi sanırım.

----- spoiler -----

"parmak gökyüzünü gösterdiğinde, sadece aptallar parmağa bakar."

----- spoiler -----

filmin sonundaki öpüşme sahnesi çok güzeldi. öpüşme denemez aslında. önce kız öptü, durdu. sonra adam öptü. sonra... çok sade ve sessiz bir erotizm vardı orada. belki de gerçek aşkın erotizmi böyledir.

şu muhabbete döndü benimki de:

http://tinyurl.com/4kxaoax

ama güzel film be... kız da güzel. daha ne olsun...

en sevimli obsesifler bu filmde toplanmış.filmin müziği renkleri her şey mükemmel.insanın içi umut ve iyilikle doluyor.ve filmde geçen en sevdiğim cümle:
’’siz bir sebze bile olamazsınız bayım çünkü bir enginarın bile kalbi vardır.’’
lafı tam oturttu orda.