korku filmi klişeleri

merak. o ormanda ne var merak edilir, mezarlığa meraktan gidilir, ben periliyim diye bas bas bagiran eve girilir. gidilirde gidilir. dönen olmaz o ayrı.

merdivenden durup dururken düşen top.

kurbanın yaldır yaldır koşmasına rağmen katil kişinin yürüyerek yetişmesi hatta bazen daha da abartılarak kurbanın önünden çıkması.

tam biri yürür sessizlik ve bir anda müziğin sesi artarak çoğalır ve dıdıdıdın

kapının ardına usul usul gelir korkarak ölecek olan şahıs ondan sonra gıykk bıçak veya bilimum kesici aletle şahıs deşilir.

bir kahraman,bir korkak,bir bilgiç,bir seksi,bir çirkin ve itilmiş,bir de katil tabi ki.

kaçmanı sağlayacak araba bir türlü kontak almaz ya da anahtar kontak deliğine girmez o arada da cama baaaaaaaam diye bir şey yapışır.

en güzel ve en ateşli hatun ilk ve muhtemelen iş üstündeyken partneriyle ölür. en geçimsiz isyankar en son ölecek adamla kavga halindeki artis adam da grubun genişliğine göre sondan 3-4 önce ölür.

cağaloğlu’ndaki bir çok matbaacı da bulabileceğiniz klişelerdir.

ilk olarak hep en meraklı olanlar ölür. boşuna dememişler. insanın başına ne gelirse ya meraktan ya ....

son sahnede herşey bitti,sevenler kavuştu,kötüler cezasını buldu dediğiniz anda herşey en başa döner ve film oracıkda biter.

en güzel örneği de budur :

(bkz: küçük korku dükkanı )

nihat doğan’la bir odada yanlız kalmak..

özellikle türk yapımı korku filmlerinin vazgeçilmez klişesi.full bass gereksiz yüksek desibelli efektler.

yaratığın gizlendiği ya da pusuya yattığı yerden,yaratığın gözleriyle,filmin kahramanları görünür,fonda yaratık tıslıyordur,hırlıyordur.kahramanlar yaratığın dibine kadar gelir gelir giderler,hiç biri farkında değildir tehlikenin.
(bkz: tehlikenin farkında mısınız)
ekran başındaki 60 yaş üzeri kadın seyirci ciyak ciyak bağırır kaç kız kaaaçççç aayyy bak dibine girdi yazzık gitti caanım kız...

aa ne sevimliymiş der hatun ve yaratığa dokunmaya çalışır yaratık tarafından ya yutulur ya da paramparça edilir.

yalnız gezersen ölürsün, uzun süre kadrajda kalan ölür.

korku içindeki kahramanın omuzuna aniden bir el dokunması ile kahramanın çığlık atarak arkasına dönmesi.oysa o omza dokunan el hep masum birine aittir.be hayvan,be geri zekalı,be tek hücreli terliksi...birisinin yanına gidip de bir şey söyleyeceğin varsa ne diye götünün dibine kadar gidip omzuna dokunursun,manyak mısın sen?gördüğün anda seslensene,heeey maryyy,tatlım,şarap bitmiş falan desene,allahın klişesi seni...

grubun eziğinin filmin sonunda tüm o karizmatik ve güzel tipler öldürüldükten sonra katilin hakkından gelmesi.

üzeri örtülü aynanın üzerini birden açınca aynada kendinizi değil başkasını (belki korkunç birini) görürsünüz.

gerilim müziğinin yükselişinin ardından hiç bir şey çıkmaması:
siz olduğunuz yerde kıpırdayamazsınız, doya doya korkayım istersiniz hazırsınız, müzik doruğa yükselir. ya konserve kutusunu deviren bi kedi, ya açık kalmış bi televizyon, ne bileyim ben korkulacak bişy yoktur yani.