kerem gibi

aynı zamanda 36 yıldır genco erkalın belgesel-tiyatro ve şiiri buluşturarak bizlere sunduğu harika bir oyundur. sevgili goshenitle oyunu izlemeye gittiğimizde yerimizi alıp sabırsızlıkla sahnede genco erkalı beklemeye başlamıştık. solumda oturan goshenite döndüğümde gözlerinden yaşlar aktığını gördüm ve gülümsedim. oyun bitti, selamlar verildi, insanlar dağıldı fakat hala sevgili dostum ağlamaktaydı. sevgili hocası tarafından sürüklenerek genco erkal’ın yanına götürüldü. o öyle ağlıyordu ki tanışma faslı bittiğinde hala ağlamaya devam ediyordu.

ha ne diyordum.. müthiş bir oyunculuk, müthiş bir seçimdi.

http://www.youtube.com/watch?v=i7bwfwjfjt0&feature=related

genco erkal’ ın sesinden, nazım oratoryosu’ndan.

çoğu kişinin kullandığı "sen yanmasan, ben yanmasam, biz yanmasak nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa" sözünü dilimize kazandıran şiir.

kullanların çoğu nazım şiirinden bir parça olduğunu tabii ki de bilmiyor.

(bkz: sinsigibi)

nazım hikmet ran’ın harika şiiri, belki de en bilinenidir..

hava kurşun gibi ağır!
bağır
bağır
bağır
bağırıyorum.
koşun,
kurşun
eritmeye
çağırıyorum...
o diyor ki bana:
- sen kendi sesinle kül olursun ey!
kerem
gibi
yana
yana...

"deeeert
çok,
hemdert
yok"
yüreklerin
kulakları
sağır...

hava kurşun gibi ağır...
ben diyorum ki ona:
- kül olayım
kerem
gibi
yana
yana.
ben yanmasam
sen yanmasan
biz yanmasak,
nasıl
çıkar
karanlıklar
aydınlığa...
hava toprak gibi gebe.
hava kurşun gibi ağır.
bağır
bağır
bağırıyorum.
koşun
kurşun
eritmeye
çağırıyorum...