kalın bir

espri anlayışımızn olmadığı zamanlardı o zamanlar..evet yaptık bunu..iki parmağımızı yanyana getirerek arkadaşımıza sorardık bu kaç diye..iki derdi o da ne bilsin, ’hayır! bu kalın bir’ derdik..sonra gelsin kahkaha, gelsin eğlence..
bununla da kalmayıp biraz zaman geçince aynı soruyu tekrar sorardık bu sefer ’kalın bir’ diyen arkadaşa, ’hayır!bu 2’ derdik filan..
yani aslında bu tabiri duyup duymamak önemsizdi, biz hangisini desek, karşı taraf öbür cevabı verirdi..

(bkz: kalın iki)