kaldırımlar 2

basini bir gayeye satmis kahraman gibi,
etinle, kemiginle, sokaklarin malisin!
kurulup siltesine bir tahtaravan gibi,
sonsuz mesafelerin ustunden asmalisin!

fahise yataklardan kactigin gunden beri,
erimis ruhlariniz bir derdin potasinda.
senin golgeni icmis, onun gozbebekleri:
onun tasi erimis, senin kafatasinda.

ikinizinde ne es ne arkadasiniz var;
sukut gibi munzevi, ciglik gibi hursunuz.
dunyada tasinacak bir kuru basiniz var ;
onu da hangi diyar olsa goturursunuz.

yagiz atli suvari, kostur, atini, kostur!
sonunda kabre cikar bu yolun kivrimlari.
ne kaldirimlar kadar seni anlayan olur,
ne senin anladigin kadar, kaldirimlari...
(1927)