kalan

ı$ığın böldüğü geceler, dolu
savunmasız
masum sessizlik tanecikleriyla
çarmıhta rüzgâr

vurur $afak yıldızına gözlerin
bu kalp çöker ıssızlığa
kalır kıpkızıl geride
bütün a$klarıyla sevdalar

uykusuz gecelerde
gönülde$ iki saklı kente
gider gelir yüreğim
elimde kalan son gülü de kurt kapar

ve senin gülü$ünde kan
piyanotepe’de gün nasıl doğarsa öyle var..

kaan ince

gidenden artandır.

bir şey kaldı gecelerden birinde
senden.
öncesinde bilinmemiş birşey,
silinmez bir ses gibi giden..
kelimelerden büyük, kelimelerin içinde,
bir şey kaldı senden
yaşamalar’ın arasında kaçamaklı.

veriliş rengi başka, alınış rengi başka..
söylemeye vakit kalmadan
dudakların altına bırakılmış bir şey.
karanlıkların tam ortasında bir kırmızı nokta..
gözlerce pırıl pırıl, ellerce saklı.

bir şey kaldı, bir denizin kıyısında senden,
bakışlarla yüklü, söylemelerle sessiz..
seninle dolu, seninle sensiz bir şey..
arandıkça bulunmamış yıllar yılı,
bulundukça aramaklı.

(bkz: özdemir asaf)

bolme isleminde eger bolen sayi bolunen sayiyi tam bolmuyorsa artan sayiya da kalan denir..

(bkz: kalan muzik)

tunceli’nin eski adi.

herhangi bi sekilde herhangi bi yerde kalmis olan biseye yapilabilcek niteleme.