izlerini taşıdigimiz diyaloglar

- duydun mu? sultans of the dance diye bir gösteri grubu çıkmış, muhteşemler, onları sahnede canlı görebilmeyi çok isterdim.
+ işte senin sorunun burada başlıyor. neden bu kadar küçük düşünüyorsun? ben orada dans edebilmek isterdim.

sonuç: istediğini başaran bir arkadaş ve istediği şeylerle ilgili büyük düşünmeye çalışan ve eline yüzüne bulaştıran bir insan.

+ ne hissediyorsun su an?
-sana su an hissettiğim,bir acıma...
+ne acıması?neyin acıması? sen severdin beni!
-bu cok klasik,sözleri şiirleştirme amacı edinen bir yargı sanısına kapılacaksın ama benim sevdiğim kişi sen değildin!
+nasıl,değişen sensin,ben hep aynıyım
-sen ki duygusallığı erdem olarak görmeyen beni bile gözlerindeki buğulu duygusallıkla etkiledin!
sen de duygusallık gercek bir erdem ve yücelikti o an...
+evet,duygusal oldugumu inkar etmeyeceğim,su anda aynı oldugumu inkar edemezsin
-kırmakta cekinmediğin bana mı söylüyorsun bunu?sen ikiyüzlüsün,gördüğüm duygusallığın anlardaki rollerinden baska bir sey değil,değildi!kendini tatmin etme zaman zaman vicdanını temizlemeydi.
+beni sürekli küçük göreceksin dimi!!
-buna mı inanıyorsun,seni küçümsediğimi söyleyerek iğnelediğin ben,gercekten küçümsüyorum artık ve bu küçültmeyle yüceltiyor ve haklı cıkarıyorum seni!

burda bilgiçlerin kendi hayatlarında yasadıkları ve etki bırakan diyaloglarını yazmaları için acılmış baslık