istanbul yoktu sen olmasaydın

umit yasar oguzcan in en guzel siirlerinden bir tanesidir.


ben nice istanbul’lular gördüm sana gelinceye kadar
kirli paçavralara benzerdi insanlari
dostluktan, vefadan yoksun.
bölünmüs, dagilmis, parçalanmis
ve herbiri kendi agirligiyla ezilmis, yorgun.
yüzümde dolasan birer igrenç böcekti gözleri
bir tutsam
yapisir kalirdi ellerime en çirkin yerleri
evlerinde buldugum yalnizlik
sokaklarinda buldugum upuzun bir kahirdi.
günler boyunca
bir baska karanlik gelirdi
karanligin biri kaybolunca
günesler dogardi görmezdim.
bir ses durmadan ölüme çagirirdi beni
bilmezdim bu sehirde senin yasadigini.
bilmezdim...
zindandi bütün meyhaneler
duvarlar karaydi
köhne bir bizans eskisiydi istanbul sensiz.
semt semt bir agir yorgunluktu
sürekli bir aldanisti sokak sokak
benden en uzak sevgilerde yasadim yillarca
o büyük yalanlarda yasadim.
senden habersiz bir ölü gibi
senden uzak zamanlarda yasadim.
mabetler yikildi içimde
umutlar hayaller yikildi
bir gün bütün istanbul yikildi.
sokaklar kaydi ayaklarimin altinda
gün oldu kalabalik meydanlarinda inançlarim yikildi
gün oldu
gözlerime çiviler çakildi merhametsiz.
toz toz oldum, duman duman oldum
aldigini geri vermedi yillar
yitirdim kendimi bu rezil sehirde
seni buluncaya kadar.
eskiden bir lale hatirlardim
yada mavi mavi bir deniz istanbul denince
serin rüzgarlar oksardi saçlarimi
rihtimlar balik balik kokardi.
ne zaman
yumsam gözlerimi bir gemi kalkardi.
vapur düdükleri durmadan öterdi.
eskiden bir istanbul vardi bilmedigim
bana yeterdi.

sonra kaç yil yarali bir hayvan gibi
gezdim sokaklarinda
sonra kaç yil bir sevgi aradim
istanbul’u aradim.
belki de seni aradim bilmeden
ayaklarimin dibinde denizler can çekisti
sehirler parçalandi
bir çag öldü gözlerimin önünde
benim en güzel çagim öldü.
bizi topraktan yarattilar
gel gör ki...
bu sehirde
benim topragim öldü.
seni aradim bu sehirde yillarca
yana yakila seni..
sen kimdin, sen neredeydin kimbilir.
hep böyle sensizmiydi bu sehir.
bu sehir istanbul’muydu ?
öyleyse sensiz yasanmazdi bu sehirde
gemiler demir almazdi
trenler islemezdi
sen olmasaydin
bir ömür bitip
yepyeni bir ömür baslamazdi içimde
bahar gelmezdi
agaçlar çiçek açmazdi
seni bulmasaydim
ve ben yoktum
istanbul yoktu
sen olmasaydin.