ilk kez sahneye cikildiginda duyulan garip his

ağız kuruması.

yusuf yusuf

tam göğüs boşluğunuzda bir yanma, heyecan hissi duyarsınız. elleriniz titrer, bacaklarınız ve pek tabii sesiniz titrer. terlersiniz, kendinizi rahatlatmak için kendi kendinize saçma sapan konuştuğunuz için kafanız karışıktır. sahneye çıkmak, sahne önündeki onlarca insan karşısında yalnız ve savunmasız kalmaktır. sakin sakin sizi izleyen yüzler, karanlıktadır. oysa ışık size yansımakta ve tüm varlığınızı seyirciye sunmaktadır. gerilirsiniz, en iyisi salon boşmuş gibi davranmaktır. kendinizi yaptığınız gösteriye veya konuşmaya kaptırırsanız işler daha kolaylaşır.

ilk kez sahneye çıkan birinin eğer her şey yolunda giderse ve es kaza diva yada süperstar olduklarında beni sizler yarattınız diyeceğini önceden bilmesi kadar duyulmayası garip bir his olsa gerek.

güm güm atan bir kalp, repliklerim neydi, nerde durmalıyım, nerde durmamalıyım diye düşünürken, yapman gerekeni farkında olmadan yapmak..vücudun titrememesini sağlamaya çalışmak, sesin titremesinin kontrol etmeye çalışmak..hayır yapamayacağım, istemiyorum aslında demek üzerine sahneden inmemek istemek..öylesine heyecanlanmak ve bundan zevk almak..evet, garip olan da bundan zevk almak sanırım..

ilk şarkı için, sıradaki şarkımız cümlesinin kurulduğu ruhsal durumdur. yoksa ruhsal dumur mu demeliydim.

(bkz: her ölümlü dumuru tadacaktır)

(bkz: panik atak)