hicran

ayrılık ve acısı....

bir ümit sayın şarkısı.


hicran olur gönül meskeni
ne geleni var artık ne de gideni
bir tutam sevdam olsa
yalandır ziyandır bana gözleri

soyunup geldim köfezin koynundan
anam ağlar ardından duası gelir
yedi tepeli şehrin kadını
ne bahar ne yazları seninle giyindim

ne dağlar diz çöker önümde
ya hasret
ben senden geçerim
sen benden vazgeç

ne dağlar diz çöker önümde
ya gurbet
ben senden geçerim
sevdalı denizim

sen üz beni sen kahret beni
yukarda allah var
görür halimi
sen yık beni kedere sen sat beni
başımda rüzgarlar
dinler mi seni

uzaklaşma. ayrılık. ayrılıktan gelen keder, sızı, acı. dostluğu ve ülfeti kesmek.

ihsan raif’in bir $iiridir..

ağaçlar devrilmiş çiçekler solmuş
âşıklar meclisi selhâne olmuş
billûr peymâneler kanlarla dolmuş
ses sedâ kesilmiş meyhanelerde

bülbül yuvasına baykuşlar konmuş
lâleler üstünde kızıl kanlar donmuş
kimler kan ağlamış, kim gülmüş, önmuş
şu harab edilen boş lânelerde

atılmış bir yana ney, keman, rübab
ezilmiş kalemler, yırtılmış kitab
kırılmış kanunlar, dökülmüş şarab
ecel şerbeti mey peymânelerde

çiğnenmiş duvaklar, elmaslı taclar
yolunmuş o güzel nâzenin saçlar
sürünür yerlerde kanlı kırbaçlar
o bezmi zevk olan kâşanelerde

bitmiş o evvelki saltanat, darat
parçalanmış heyhat mızrabî hayat
uğuldar her yanda bir seyli memat
heyyula geziyor virânelerde

bir yerden veya kimseden ayrilma, ayrilik.