her türk ü vatan millet aşkına sahip sanan insan

adam olmakla, vatan-millet aşkına sahip olmanın birarada olabileceğinin mümkün olduğunun ispatıdır; yürürken sakız da çiğneyebilenlerdendir.

çocukluğundan beri aşılanan şeylerin etkisidir. kendi eksikliklerini vatan aşkı, toprak aşkı, bayrak aşkı sanarak sloganlarla varolur. tek sahip olduğu şey türk oluşudur. kendince en vatansever yine kendisidir.

kişinin kendini gözlemleyemesinden kaynaklanır.

her cenahtan goygoycu takımına rağmen en asil duyguların insanıdır. saftır, temizdir hâlâ.
haini var, soysuzu-kansızı var, iti kopuğu var oysa. var oğlu var...
bu da bir demdir, gelip geçecektir. geldikleri gibi de gideceklerdir, tarih şahittir.

gözü, kulağı, beyni kapatılmış; muhteşem bir yanılgı içinde olan bir türktür.

bu adamı psikiyatri koltuğuna yatırsan şunlar çıkar çok büyük ihtimalle:

bu kişi, ona göre türk olmak ’ne mutlu’ iken bana göre ’ne yazık ki’ olma ihtimalini kabul etmez.

hala, savaş çıksa tavayla kürekle saldırarak vatan kurtarma hayalleri kurar.

stresini facebook’ta ölü terörist resimlerine bakıp küfrederek atar.

"türk’ün türk’ten başka dostu yoktur, en iyi kürt ölü kürt, madem türksün göster ürksün xd xd" tarzı gruplara katıldığı görülünce saygı göreceğini düşünür.

vatan millet aşkından çok vatan millet gazından prim yapmaya çalışır ama işte işin kötü yanı bu değil, bunu yaptığının farkında olmamasıdır.

nasıl bi gazmış, nasıl bi öğretilmekmiş bu yemin ederim anlamadım gitti.