her şeyi bırakıp çekip gitmek istiyorum

(bkz: ananıda al git)

tum insanligin ortak istegidir zaman zaman bu her seyi birakip gitmek mevzusu ama bugune kadar giden bi babayigit gormek kismet olmadi.ya kisinin nereye gidecegini bilememesi,ya yabanci bir yerde sifirdan hayata baslamayi gotunun yememesi,ya "lan bu vakte kadar calistik cabaladik kendimize iyi kotu bi hayat kurduk,eve de bi dunya para odeyip aldik ne yapsam" dusuncesi,ya da her seyin mna koyim sana bir sey olmasin da biri var onu birakamiyorum geride hissiyatindan gerceklestiremiyoruz.hem git git nereye kadar gideceksin?gittigin her yerde yakalamayacak mi suan huzurunu bozan dunyevi seyler seni?internette fink atip yedigin yemekten gotunu sildigin tuvalet kagidina kadar her turlu alisverisini siktiriboktan cipli kartlarla odemeye alismis biri olarak gerekirse robinson hayati yasamayi gotum yiyor dersen git kalbinin goturdugu yere derim ben de sana.

(bkz: siktir git)

(bkz: yağmur )

hayatın üstümüze üstümüzü geldiği anlarda terk etme duygusunun en yoğunlaştığı saniyelerde duyulan istek..
ancak
her şey bırakıldığında çekilip gidilecek yer de kalmaz..
zira her şey bırakılabilir bir şey de değildir; çünkü insan kendinden kaçmayı deneyebilir sadece.. üstelik bu kaçışın kendinden kaçmak değil de herşeyi terk edip gitmek olduğunu sanarak..
ama ancak deneyebilir insan sadece.. çünkü kendimizden kaçmak mümkün değildir...
sonuç:
her durakta hep aynı istekle
hep aynı herşeyi terk edip gitme arzusu şeklinde kendinden kaçma içgüdüsünün tutsaklığında
yeryüzünde dolaşan hayat firarisi olmaktan öteye gidememiş
ve aslında hiç bir şeyi bırakıp gidememiş olarak aynalarla yüzleşmek zorunda kalır kişi..

ezdirmem sana kendimi bu aşkı yırtar giderim
kursun gibi mavzer gibi dag gibi patlar giderim.
(bkz: gitmek istedigimde işte böyle giderim)

(bkz: her şeyi bırakıp geri dönmek istiyorum)

(bkz: bırakıcam bu işleri güneye yerleşicem banliyöde bi ev tutucam)

ülkenin aynı kaoslara,aynı çıkmazlara sürüklendiğini görünce insanda doğan istek.

#311061

insan çok fazla daraldığında,bunaldığında,sıkıldığında,huzur aradığında ağzından bazen istemsiz olarak bile dökülebilen cümle.ki$i o an ki ruh haline göre kendini heidi gibi alplerin zirvesine vurup dağda bayırda ko$up otlarda yuvarlanıp evine gidip keçi peyniri yemek falan ister.

(bkz: işte kapı işte sapı)

(bkz: nireye yaaa daha karpuz kescedik)

(bkz: gitmek istedigin bir yer varsa göturelim)

oyle anlar gelir ki insan hayatinda, bir an once her $eyden kopup kendini daglara ovalara vurasi gelir ki$inin..etrafinda olanlardan ve ya$anilanlardan bunalmi$tir artik..tad alamaz olmu$tur hicbir $eyden..haksizliklar, adaletsizlikler ve yapilan onca hata midesini bulandirmi$tir..katlanamaz duruma gelir gunun bir saati ve isyan o anda ba$lar ki$ide..kacmak, uzakla$mak ister tum bu olanlardan, ya$anilanlardan..ama ba$aramaz..cunku her taraf aynidir artik..etrafta ne dag kalmi$tir ne ova..var olan daglar da ovalar da insanlarin i$galine ugrami$tir..oysa ki$i olanlardan ve ya$anilanlardan kacmak isterken, asil insanlardan kacmayi istemektedir..yalnizligi ozlemi$tir..fakat yalnizlik henuz ozlem duymaz ki$iye..gene kaosun tam gobeginde ya$amaya devam etmek zorundadir..te ki olum gelip "ben geldim, hazirlar seni daglara goturecem" diyene kadar..