hayattan nefret etmek

her nefretin bir sebebi oldugu gibi bunun da var bir sebebi. o da su ki "insanin olusumunun bir hata olmasi". sahsi fikrim olarak, ya daha iyi bir canli olacaktik ya da suan odam da dolanan sinekten bir farki olmadan yasamimizi surdurecektik. cunku insan bulundugumuz doganin yegane kurallarindan biri olan dogal secilimin onune gecti. bunun turume hicbir katkisi olmadigi gibi cevresine misliyle zarar veren bir hal aldi. ornek olarak, dogal cevresinde bulunan bir ari kolonisi dusunun, baslarinda bulunan kracile ari, arkasinda isci ve erkek arilariyla gayet uyumlu bir sekilde yasayan bir koloni. ureme donemi geldigi vakit yapilan eylem gayet turun daha iyiye gitmesi icin yapilan kisaca kralice ariyla ciftlesebilecek olan erkegin en iyi donanima sahip olmasini gerektirdigini on goren bir ciftlesme metodu. ınanilmaz mukemmel bir yol bu. ancak benim turum bunun onune gecmeyi basardi ve bunu yaparken muhakkak iyi niyetlerle yapti ama turume hic bir katkisinin olmadigini dusunmeye basladim.eger bu balonu ucurmak istiyorsak fazlaliklarimizi atmaliyiz.bu atlayan ben de olabilirim sen de.uzulerek soyluyorum ki artik kimse atlamiyor, atlatilmiyor bundan dolayi saglam adimlarla sagliksiz bir populasyon olma yolunda ilerliyoruz insanlik namina. belki hayattan nefret etmek icin gereksiz bir sebep sen kendi zevkine bak denilebilir ama turdasiniz olarak sizlere sunu soruyorum: "hayatinizda iletisim kurdugunuz kac insan var?"
saygilar.

nefret etmekten daha kötüsü hiçbirşey hissetmemek, nötr olmak