gülmek

daha rahat ve kolay gülebilen insanlar bulundukları ortamda hep 1-0 öndedirler. çünkü onlar, karşılarındaki insanları;

"yav ben ne kadar espiriliymişim yahu"
"ulan bizim diğer öküzler espiriden anlamıyomuş ha"
"sen anlıyon abi espiriden, sen içimdeki cevheri görüyosun"

triplerine sokarlar. kendilerini adamdan saymalarını sağlarlar. komik olduklarını düşünmelerini sağlarlar. çoğu zaman komik olmak iyi hissettirir insana. süper zeki ve yaratıcı hisseder kendini aynı zamanda. yalnııızz, sadece bu, ’kolay gülen insanların’ karşısında on kaplan gücündedirler. dolayısıyla da mutludurlar.

taa ki bir gün, bu ’kolay gülen insanların’ başka birilerinin de çok dandik espirilerine güldüklerini görene kadar. dünyaları başlarına yıkılır o an. maarifetin kendilerinde olmadığını görürler. meğer bu kolay gülen insanlar her ota boka zaten gülüyorlarmış.

bu kez de, zamanında kendilerini iyi hissettiren bu adamlara "ne sulu adamsın sen ya, bu da espiri miydi, her boka gülünür mü?" diye sataşmaya başlarlar. sana gülerken iyiydi dimi angut denilesi zavallı insanlardır bunlar. bi dönem bu gruptan biri olduğum için şimdi çok ağır konuşmayacağım bunlar hakkında. neyse demek istediğim; rahatlıkla gülebilen insan hep avantajlıdır. bugün bana, yarın sana öbür gün fundaya, selmaya tutunup giderler. hep tutunacak birileri bulurlar. çünkü, bu ibneler iyi hissettiriyorlar işte yanlarında bulundukları insanlara. bu yüzden kendinizi zorlayarak da olsa her şeye kolaylıkla gülebilmeye alışmanızı salık veriyorum size ama illa ibne olmanıza gerek yok.

edit: imla