gidenin ardindan

her bitiş yeni bir başlangıç demiş birileri... bu başlangıcın ne kadar acılı ne kadar zor olacağını söylememiş. kaderden başka bir kadere yol alırken yüreğim; ben nedense hep gidenin arkasından bakan oldum. oysa giden giderken bilmedi geriye ne bıraktığını, kalbime sapladığı kocaman yoksunluk hancerinin nasılda boğazımı düğüm düğüm ettiğini...

her şey giden için kolaydı. yaşasın gidenlerin cüretkarlığı...
oysa verilen emeğin uğraşların, uykusuz gecelerin hiç bir önemi yoktu şimdide dökülen gözyaşlarının da bir anlam ifade etmediği boyuta girmişti bir birine bağlı yürekler... anlamsız sözler dökülüyordu bir birine defalarca kenetlenmiş dudaklardan. kılıçlar çekilmiş geri dönüş olamazdı.
ahh einstain dede ne güzel söylemişsin
bir önyargıyı ortadan kaldırmak atomu parçalamaktan daha zor diye...

evet işte yeni bir gidiş... her zaman ki gibi yüreğimde öbek öbek duran prangalara bir yenisi daha.

ne yazsam gitmiyorum boğazım asaplanan hıçkırık...

şimdi usulca bırakıp bir köşeye harfleri gidip içmek var taki yürekteki yangına alkol karışıp dağlayana dek.

(bkz: gidenlerin ardından)
(bkz: kalanların ardından)

yapılacak tek şey unutmaktır.

beklemek, tekrar sevmesini ummak acı verir. geri gelmez zira giden.