formalite icabi yaşam

(bkz: boş kağıt imzalamak)

bazen icra ettiğim şey.. görgü kuralları da misal bu kümeye dahil edilebilirmiş gibi geliyor..

ya$am hakkında daha ne kadar yazılır bilmem;ondan bahsedilirken nasılsa bitiyor o..

"insan doğduğunda ölmeye ba$lar" diyen dostumun telefon numarasını bile unutuyorum bazan, ân be ân kristalize gerçeklerin tortusuyla irkiliyor ve hayvanlarla ortak bir paydada bulu$uyor olmanın olağanlığıyla zamanın sahip olunamaz yanlarını ku$anıyorum benliğime.. alter egoların formalite icabı ya$amlara para üstü verdiği bir çağda, genç bir kızın ezilen gözünden çıkan uçuk mavi sıvıyla nüfus kâğıdıma yazılan adımın ağırlığı ve co$kunluğu altında kalıyorum. enkaz altında ben de, 666`ya kadar sayıyorum meraklanma..

yanlı$lar da doğrular gibi insanların tercihlerine bağlı. fiktif bir ya$am yaratmak mümkün de, o ya$ama insanları ekmek, eklemek güç..
sen de istiyorsun: saçların dalgalanmı$,
sen de istiyorsun: mars`ta ya$ayamazsın,
sen de istiyorsun: ben ikimiz için de ölürüm..

saydın mı üstünü hüznün, beni sana davet ettin mi onu söyle?