fikrine bakarak yuzunu çizmek

bir kisinin dusunduklerinden, yazdiklarindan, soylediklerinden hatta ve hatta soylemediklerinden yola cikarak; o nun nasil biri olabilecegini anlayabilmek; dolayisiyla da yuzunu sekillendirmektir.

cogu zaman telefon calismalarinda (evet, burada ozellikle calisma kullanilmistir!) insanlarin baslarina gelir. sesinin muhtesem derecede guzel oldugunu dusundugunuz biri, bir de bakarsiniz ki vay vay vay(!) durumundadir. tam tersi de olabilir elbet; beter hortlak sesli biri dunyanin en guzeli cikabilir.

en iyisi;
cizdiginiz resmin, aklinizda kalan guzelligidir.

bu tıpkı hayalini kurduğunuz kişinin gerçekte o kurduğunuz halde olmaması gibidir.resmini bilirsiniz,görmüşsünüzdür lakin tanımazsınız sadece sizde samimi bir duyguyu uyandırmasıyla yetinirsiniz.(bunun sonu platonik aşka varıcak öyle görünüyor.aman dikkat.)bu böyledir zaten.altında narsistlik yatar esasen.onu istemeyiz ki bize bizi yaşatıyor. da ne biz kabulleniriz ne de onun bilmesini isteriz.ben in oyunları öylesine çoktur ki.(...)

biraz roman okumak gerekir bunu yaparken doğru yapabilmek için.
geliştirilmiş sivrileştirilmiş bir tasvir yeteneği ister.
tabi ne kadar yetenekli olduğumuzu düşünürsek düşünelim pek fazla beklenti içerisine de girmemek en akıllıcası olacaktır.

yetenek ister sahiden. bir de fazla aşırıya kaçmamak gereklidir. eğer okuduğunuz roman filme alınırsa oynatılan karakterin uyuşmadığını görüp yapımcıdan oyunculara kadar varan küfür fırtınasına girebilirsiniz.

fikrini beyan etmiş ya da etmekte olan ve fakat içten içe fikir uyuşmazlığına düştüğünüzü anladığınız bir kişiyle muhatab iken,gözünüzü kapatıp o kişinin karanlıkta beliren hayaline bir adet çarpı atmaktır.tam olarak budur.