farkındalıklar

zaman zaman- ki bu zaman zamanlar büyük duygu yoğunluklarının insana ’ehhhh yeter ama’ dedirttiği, bir köşeye çekilip sadece durmak isteğinin şiddetle anıldığı anlardır- tek başına kalma durumlarının, ’ben ne yaptım?, bu neden böyleydi, yanlış oldu, yok olmadı, peki ya ben?’ cümlecikleri ve sorgulamalarının sonunda ’ahh evet ya!’ dedirten biraz hüzün bırakıp ayrımsamanın verdiği küçücük hazza dönüşen birşeyciklerdir.