sohbetlerin taneleri

yaşamınızın kenarında unuttuğunuz,yalnız kaldığınızda;canınız sıkılarak kandinize bir meşgale ararken,ayağınıza takılan tanelerdir,sohbet taneleri..
eğilip yere tek tek toplarsınız gülümseme yayılır dudaklarınızdan yüzünüze,kimsenin sizi görmediğinden emin olupcebinize atarsınız çabucak taneleri..
odanıza gidip kapıyı kitlersiniz,yalnız bile olsanız..önünüze serersiniz taneleri..
her biri farklı insanlara ait.hatırlarsınız uzun zamandır aklınıza gelmeyenleri,özlediklerinizi; o andan sonra özlemeye başladıklarınızı.
küçücük taneler üzerinde yıllar öncesinin unutulmuş sohbetleri:
-şimdi elini tutuyorum,oysa ki dün bana kızgındın
-kızmadım ki,hem hoşuma gidiyor elini tutmak
-o zaman hiç bırakma...
ne zaman bıraktık o elleri?
sadece bu kadardır ama gözlerinizin dolmasına yetti bile...bir başkasını alırsınız:
-kelebekleri artık bırakalım ölücekler
-hayır eve götürelim,dün yakaladıklarım öldüler
-her zaman ölüyorlar ama
-bir gün ölmeyecekler ,biliyorum..
’’kalebekler’’sizi neden hala göremiyorum bu apartmanların arasından hiç geçmiyorsunuz..oysa ki ne mutlu ederdiniz beni gelseniz..söz veriyorum kanatlarınızdan tutmayacağım,hala kızgın mısınız bana?..
bir başkasını daha alırsınız:
-anne uyan karnım acıktı
-hadi anne çok acıktım
-anne gidecekmiyiz dışarı
-bu gün uyumasam öğlen
-anne susadım hadi,yaramıda kopardım kanıyor..
annem nerdesin?istediğin gibi uslu biri oldum artık,istersen seni öperim sıkabilirsin yanaklarımı..gelir misin anne gidermiyiz dışarı?
anne yine konuşmuyorsun yorgun musun,nerdesin?çok özledim anne,sarıl bana..
............sırılsıklam olmuştur üzeriniz burnunuz akmıştır,hıçkırmaya başlamışsınız çoktan.taneler dağılmış.daha fazla bakamıyacak mısınız?
ne kaadar çabuk geçmiş zaman daha dün nasıl okuyacağınızı,nasıl para kazanacağınızı,nasıl aşık olacağınızı düşünüyordunuz...
bu kadar büyüdünüz mü?
hadi ağlamayın ama daha ölmadiniz ya.hala gülümseyebilirsiniz,kırmış olduğunuz kalpleri onara bilirsiniz,siz istedikten sonra inanın,
çok mutlu olabilirsiniz..*