zaman

oturaklı bi tanımın pek getirilemediği kavramlardan biri.öyle ki tdk bile zamanın tanımını yaparken süre, vakit sözcüklerini kullanmış. sorun şu ki süre, vakit sözcüklerini yine zaman sözcüğünü kullanarak açıklamış. aynı şekilde müddet, an gibi konuya ilişkin sözcükler için hep bir diğerine başvurmuş. peki başka yolu yok mudur zamanı bi cümle içine sığdırmanın akıllarda soru işareti bırakmayacak şekilde demekten kendimi alamıyorum bu noktada.

bazen geçmek bilmeyen bazen de su gibi akıp geçen, kişilerin hayatlarını sorgularken derin düşüncelere sürükleyebilen, içinde cevaplar barındıran, değişimler silsilesine tanıklık eden, sadece getiri ve götürüleriyle, benzetmelerle, uydurularak üstüne giydirilmiş ölçü birimleriyle ifade edilebilen soyut bi mevzu. derin mevzu...

hayatta olup bitenlerin asılı olduğu ucu olmayan bi çamaşır ipi gibi bana göre de. üstünden uçup gidenler olsa da sürekliliğini koruyarak asılı duran bi ip. ancak giden için başka bi boyut mu başlar, bu ip kopar mı, koptuğu yerden bağlanır mı orası meçhul.

o zaman şimdi fikret kızılok’tan zaman zaman adlı parçaya bağlanıyoruz.

(bkz: sıvışmak)
(bkz: biri beni durdursun)