dini sorgulamak

anlam vermekte cok zorlandigim bir davranistir. din tanim geregi dogmatiktir bu bir. ikincisi din sadece inanan kisi ve kisinin inandigi tanri kavrami arasindadir buda iki.

gelin hep beraber bunlari biraz daha inceliyelim.

dogmatizm zaten sorgulanamaz demektir. "-ama neden domuz eti yemiyoruz" sorusunun cevabi asla "-cunku domuz kendi pisligini yer, insan bir ton hastalik kapabilir" degildir, "-cunku tanri oyle emretti" dir. bitti. ayrica din kendi icinde dogmatik cercevede tutarlidir. dine gore biz olumlulerin sinirli zekasi, yaraticiligi ve algisi tanriyi anlamak icin yetersizdir. yoksa verilmis her yarginin olumlu ve olumsuz yonleri vardir. din isin bu yaniyla ilgilenmez. koydugu noktanin devami yoktur.

daha onemlisi dini zaten din olarak kabul edip anliyan kisi sorgulamaz. kabul eder. kendini daha yuksek bir gucun ellerine birakir ve o gucun koydugu kurallara gore yasar. bir inanan icin tanriyi yada tanrinin sozlerini sorgulamak basli basina "yanlistir", bu ilk basta kendi inandigi seylerle celisir.

dine inanmayan birinin ise dini sorgulamasi zaman kaybidir. dinin icindeki kendine gore tutarsiz noktalari gosterip , "ehe ehe allah burayi yanlis yapmis" demek icin bir "allah" kavramini kabul etmek gerekir. eger evrendeki tek guc saf fizik ise din ve tanri zaten yoktur. kisi olmayan bir seyi sorgulamaz. ancak isterse olduguna inanan kisilere kendince laf sokma hevesine girebilir.

birakin dine inanmayan biriyle inanan birinin birbirlerine bu kadar algisal bir konuyu empoze etmeye calismasini, kisinin herhangi bir konuda tanri anlayisini elestirmesi gereksizdir. kotudur demiyorum, gereksizdir, zaman kaybidir.

din sorgulanmaz.
kabul edilir.
edenler etmiyenleri,
etmiyenler edenleri,
ve edenler kendi aralarinda birbirlerini,

lutfen rahat biraksinlar.