ciya ez im

çıya ez ım

em jın û mer, bav û kal
nav agıran gehiştın, gehiştın hatın van salan
edi turê tuneyi, bırîn hatiye zıman
ez tekoşinım lı ser çiya me

edi bırin ez ım, xwin ez ım
erd ez ım, ezman ez ım
çiya ez ım de bıbarinin

welat şevata dile mıne
ez xwin a keç û lav a me
ez sond a bav û kal a me

[dağ benim]
kadın-erker biz baba-ata
ateşler içinde geldik, ulaştık bu yıllara
yokluğun adı ölümdür dinle yaram dile geliyor
ülke yüreğimde bir yangındır şimdi

yer gök benim artık
yara benim, kan benim
dağ benim hadi yağdırın

artık dağlarda direniyorum
yüzyılların yeminiyim
sayısızım, akan kanıyım çocukların

söz-müzik: grup yorum

hey gökler

bütün mevsimler tutsak düşse de yangına,
her bahar dicle’yi emzirir dağlar
bahar, dicle’nin dağları kucakladığı yerde başlar.

alışamam ölüme alışamam,
ölüm insana aykırıdır alışamam.
susmak insana aykırıdır susamam.
yanıbaşımda bir yangın,
eti yanar vatanımın susamam.
yanıbaşımda ölüm çalıyor kapıları duramam.

çığlık olmak ama her sessizliğe
çığlık olmak insana yaraşır
ölüme direnirim tırnağımla dişimle
ama alışamam ölüme
bir başına olmak önemli değil
bir gül, bir gül bırakabilmek arkadan gelenlere

tek başına bir mum devririr geceyi
tek bir can neleri neleri devirmez ki?

nedir bu sancı nedir?
hasretin yine başladı, sol yanım seninle birlik
işgal etmişsen yar ömrümü
ateşin düşmüş canıma
sen benim içimde
ben diyarbekir içinde ağır ağır yanarım dönerim bitmez
geçerim bir mermi gibi candan, yar sandan geçemem
nasıl da özlemişem, sevda çeker canım

yangındır gayrı
bir uçtan bir uca sarılmıştır her yan
yeşile, sarıya, kırmızıya.
dağlar damar damar olmuş akar memleketin yüreğine
bugün keskin bıçak ağzı da olsa gökyüzü
bahar düşmüştür vatanıma
mavi erguvan dallar fışkırmıştır topraktan
can yürümüştür dallara
gayrı dört mevsim bahardır dağlardan akar
ne durursun ana görmisen kar erir her yanda
ne durursun ana tilili çek, çek tilili

hey göklere duman durmuş dağlar hey
değirmenin üstü her gün yel olmaz
dinle ağa dinle paşa dinle bey
sen söylersin o susar mı bell’olmaz

kızılırmak akar suyun içerler
aç kalırlar yurttan yurda göçerler
varıp eylem köprüsünü geçerler
kimler ölür kimler kalır bell’olmaz
öldüler mi kaldılar mı bell’olmaz

ummam artık olanlar böyle olsun
yeni çağda mızrak çuvala girsin
vergi dersin sorgu dersin can dersin
dayanır mı buna yürek bell’olmaz
sen söylersin o susar mı bell’olmaz
kimler ölür kimler kalır bell’olmaz

şiir: savaş ezgi
söz: fazıl hüsnü dağlarca
müzik: grup yorum

ilk bölümünde verdiği hüzne nazaran hey gökler başladığında coşkuyla halay çeker ve gırtlağınız sızlayana kadar yüksek sesle söylersiniz.

kafalari karistiran sarki.
sözlerinde gecen cümleler merak uyandiriyor,kimdir bu daglarda direnen,yüzyillarin yemini olan,veya neyin yeminidir.