bilmez miyim hic

bilmez miyim hic butun bu sozler ne der ona
bu sozler ve bu sozlerin icinde cirpinan uzakliklar
dolasiyorum bir basima, ortalikta kimsecikler yok
kiyilar da bombos, kir yollari da
solugumu duyuyorum ara sira, bir onu duyuyorum
duymuyorum belki de, biliyorum yalnizca
ayaklarimin altinda yaban naneleri, kekikler
yol kenarinda bir kapi, tahta
peki, kim yitirmis evini, ya da
hangi yitikle yok olmus o yapi
kimbilir
vuruyorum yokus asagi, kiyiya
bir tasin ustune oturuyorum
ben oturur oturmaz
cikiyor kuytularindan butun gorunumler
ve ufak bir oyun oynuyor bana doga
alip alip goturuyor gozlerimi bikmadan
kisalip uzayan bir cift yilan baligini andiran gozlerimi
gunesin savkindan yuvarlanan cakillara
tam o sira bir vapur yanasiyor iskeleye uzun surecek bir sonbahar taslagi gibi
denize yeni surulmus bir tarlaya benziyor, uyanik, diri
ve isin tuhafi bense
alisiyorum gittikce
her gun bir parca daha alisiyorum yalnizligima
urperiyorum bir ara arkamdaki ayak sesinden
ve bu yuzden mi bilmem
durup bir sure cevreme bakar gibi yapiyorum
suruyle kus havalaniyor defnelerin icinden
suruyle, evet, hatirliyorum birden
nicedir unutmusum saymayi bile gunleri
dagilip gitmisler herbiri bir yana
kuslar gibi, onlar da
benimse ne gidecegim bir yer
ne de ozledigim bir sey var
oyleyse neden yaziyorum bu sozleri ona
bu biraz sevdaya benzeyen, biraz da sevdasizliga
boyle gelisiguzel, boyle kirik dokuk
sanki hic kimselerin kullanmadigi bir gun kalmis bana.

uzun bir cumartesiyi hatirliyorum, saat on iki
dalip gidiyorum, dusunuyorum da, saat on iki
bir sigara yakiyorum, bir kagida bir iki dize yaziyorum
yerini iyi bilen, onurlu bir iki sozcuk daha
ama hic kimildamiyor, akrep de, yelkovan da
yani tam boyle birseye benziyor zaman
yilgin ve carpici renkler icinde pek kimildamayan
cikageliyor sonra, saat on iki.

anliyorum
yasam elbette uzun biz duyabildikce sevgiyi
yalnizca bunun icin uzun
yani sevgiyle de sevebilir insan, sevdayla da
ornegin
bir sevgiyi yontup onarmak icin
dogusmek de sevgidir
ve benim bildigim kadariyla
her seydir bir insan, her seydir
yalandir kisaligi yasamin
ve ozellikle insan dedigimiz sey
inancli bir insan soyunun parcasiysa.

sonunda basbasa kaliyoruz gene
basbasa kaliyoruz dogayla ben
iste az once yagmur da basladi, cumartesi gunlerden
on temmuz cumartesi
bir vapur daha kalkiyor iskeleden
ve yagmur hizlaniyor biraz
uzanip yatsam diyorum otlarin ustunde cirilciplak
tam oyle yapiyorum
simdi yagmuru seviyorum, simdi yagmuru seviyorum, yagmuru seviyorum.

edip cansever