bezik oynayan kadınlar

edip cansever in 1982 de yayımlanan şiir kitabı.

ester’ in söyledikleri
yeniliş

açılmamış bir şarap şişesiydim
ki öyle kaldım
acımı köpürtmedim
içime sağdım
gözyaşlarımı göstermedim
ki sildim
özgürlüğüm beni tutsak düşürdü
başaramadım

içimde kara kara bulutlar sallandı
ki sallandılar
dışarı yağamadım

ve yenildim ve sustum.

ester’ in söyledikleri
biliş


ve hemen gidemedim
ve artık gidemedim
ve sonra hiç gidemedim
kurtuluş’ ta, son durakta bir tramvay ölüsü
sanki ben
öylece kalakaldım

hepimiz kalakaldık
elimizde tetiği çekilemeyen
namlusu yönsüz bir tabanca gibi.

ester’ in söyledikleri
özleyiş

gülüşümü ıslattım - kar yağdı bütün gün -
daha yağsın
kar yağsın bütün otellerin üstüne
üstüne üstüne bütün otellerin
kar yağsın
lacivert gözlerine seniha’ nın

hiç bitmesin yağsın
karla dolsun göğsünün katedrali
avluya düşen org uyansın

özlemim sanadır, varsın
kar yağsın, daha yağsın
seni andırıncaya kadar.

ester’ in söyledikleri
saplantı

sözlerim kendim üstüne
gölgem beni istedi
o ki istedi
suyum beni istedi
o ki istedi
cemile beni istedi
ne oldu? hiç! alışamadım
kartalın bir kayaya çarpışı idi

soyundum, giyindim, tekrar soyundum
arada olacağın düşünü kurdum
zevk duydum bundan
cemile anlamadı, cemal hiç anlamadı
seniha görmedi ki
ve göstermedim

sözlerim kendim üstüne
bir uzak yerlere gitmek üstüne
sanki günler tek bir güne birikti
bense çıkmazda kaldım, usandım
çıkmazlarda üst üste
birikmiş ufuklar kadar derindim

ve dedim: elbette deniyeceğim.

(bkz: bezik)