başkalarına muhtaç olmak

aciz bir varlık olan insan için muhtaçlık çok doğal bir durum. hayatta nelere muhtaç değiliz ki, sevgiye,dostluğa,kardeşliğe bazen de tatlı bir tebessüme.

o anlık yanında olmasını istemek başkasının. kişinin yapamayacağı bir şey varsa onu yapabilecek kişiden istemesi. belki acizliğini kapatmak için yanında bir başkasının olması. veyahutta hep iyi giden şeylerin rutinlşemesi sonucu bunu değiştirecek bir başkasını aramak.

sonuçta kişi her zaman kendisine muhtaçtır. elbet kendi kendini yeniler ve olmamış gibi geri döner ama paylaşmak çoğaltan bir şey ise muhtaçlıkta ihtiyaçtandır.

çok boktan bi durumdur.sizin insiyatifinizde olmayan herhangi bi durumda milletin zevkini beklersiniz.sanki siz mouse sunuz da onlar da sizi sağa sola hareket ettiriyormuş gibi hissedersiniz.gururunuz ön plana çıkar ve daha önce hiç olamadığınız kadar duygusallaşırsınız.bir nevi esaret gibidir,uzak durulması veya uzak durulmaya çalışılması lazımdır

hepimiz aslinda yalnizligimizi kirmak icin birbirimize muhtaciz.ama ihtiyacimiz var demek daha yumusak geliyor insana.

muhtacligin her turlusu kotu geliyor insana dusundugu zaman..hayatlarin en kotusu olsa gerek baskalarina muhtac olarak yasamak..sevgiye muhtac,paraya muhtac,dostluga muhtac aklima gelmeyen bir suru seye muhtac olmak ve bunlari baskalarindan beklemek zor hem de cok zor.allah kimseyi kimseye muhtac etmesin diyerek bir temenni ile noktalayalim tam olsun.