bahri hazer

nazım’ ın 1928’ de (25 yaşında) yazdığı, en bilindik ve etkili şiirlerinden biri.

ufuklardan ufuklara
ordu ordu köpüklü mor dalgalar koşuyordu;
hazer rüzgârların dilini konuşıyor balam,
konuşup coşuyordu!
kim demiş "çört vazmi!"
hazer ölü bir göle benzer!
uçsuz bucaksız başı boş tuzlu bir sudur hazer!
hazerde dost gezer, e.....y!..
düşman gezer!

dalga bir dağdır
kayık bir geyik!
dalga bir kuyu
kayık bir kova!
çıkıyor kayık
iniyor kayık,
devrilen
bir atın
sırtından inip,
şahlanan
bir ata
biniyor kayık!

ve türkmen kayıkçı
dümenin yanına bağdaş kurup oturmuş.
başında kocaman kara bir papak;
bu papak değil:
tüylü bir koyunu karnından yarıp
geçirmiş başına!
koyunun tüyleri düşmüş kaşına!

çıkıyor kayık
iniyor kayık

ve kayıkçı
"türkmenistanlı bir buda heykeli" gibi
dümenin yanına bağdaş kurup oturmuş,
fakat, sanma ki hazerin karşısında elpençe divan durmuş!
o da bir buda heykelinin
taştan sükûnu gibi kendinden emin
dümenin yanına bağdaş kurup oturmuş.

bakmıyor
kayığa
sarılan
sulara!
bakmıyor
çatlayıp
yarılan
sulara!

çıkıyor kayık
iniyor kayık,
devrilen
bir atın
sırtından inip
şahlanan
bir ata
biniyor kayık!

- yaman esiyor be karayel yaman!
sakın özünü hazerin hilesinden aman!
aman oyun oynamasın sana rüzgâr!

- aldırma anam ne çıkar?
ne çıkar
kudurtsun
karayel
suları,
hazerde doğanın
hazerdir mezarı!

çıkıyor kayık
iniyor kayık
çıkıyor ka...
iniyor ka...
çık...
in...
çık...