yilin 12 de biri..
ay
dunyanin uydusu.hem de dogal.insan yapimi diil..aciklama bu kadar basit olmasin diye bunlari da ekliyeyim istedim ama sanirim berbat ettim.
bir sebnem ferah $arkisi.
ay isigina vuruldum ben
cok uzaklarda olsa da
sonumuzu bile bile sevisim ben
artik gece hic olmasa da
ay isigina vuruldum ben
baska dunya ya yansa da
cok zor gecen gunun ardindan uyurken ben
odam hep isiksiz kalmissa da
bu ev artik yuva degil
butun esyalar ustuste
terketmeden once...
ay isigina vuruldum ben
cok uzaklarda olsa da
sonumuzu bile bile sevisim ben
artik gece hic olmasa da
ay isigina vuruldum ben
baska dunya ya yansa da
cok zor gecen gunun ardindan uyurken ben
odam hep isiksiz kalmissa da
bu ev artik yuva degil
butun esyalar ustuste
terketmeden once...
ayi kelimesinin i harfsiz hali. cingene agziyla soylenen saskinlik hayrete dusme efekti.
ayrica (bkz: savas ay)
ayrica (bkz: savas ay)
baslarinda hatun kisiler olarak cok zor anlar atlattigimiz zaman birimi.
30 gun kar$iligi zaman dilimini belirten ay icin month.
osmanlica kamer.
(bkz: ocak)
(bkz: subat)
(bkz: mart)
(bkz: nisan)
(bkz: mayis)
(bkz: haziran)
(bkz: temmuz)
(bkz: agustos)
(bkz: eylul)
(bkz: ekim)
(bkz: kasim)
(bkz: aralik)
(bkz: subat)
(bkz: mart)
(bkz: nisan)
(bkz: mayis)
(bkz: haziran)
(bkz: temmuz)
(bkz: agustos)
(bkz: eylul)
(bkz: ekim)
(bkz: kasim)
(bkz: aralik)
parmak yemis hatunun cikardigi ses.
tarkanin karma albumundeki sarkisi.
ah bir bilse
ne adaklar adadim askina
soldu renklerim eskidim ugruna
gokyuzune yazdim adini binlerce yildizla
aldirmadi gulup gecti cagrima
goze aldim daglari deldim
colleri denizleri astim geldim
ah nafile bakmadi gozyasima
ay ay kahroldum
duse kalka pesinde maskara oldum
ay ay unutuldum
karda kista kurda kusa yem oldum
yanarim sana emeklerime yanarim
ah yanarim
ne fayda donusu yok
yazik uctu gitti yillarim
ne cikar simdi donsen ahh
kalmadi ki tadim
kimine gore deli divane
kimine gore avareyim avare
elimi gozumu bagladi kaderim
ellerinde bicareyim bicare
ah bir bilse
ne adaklar adadim askina
soldu renklerim eskidim ugruna
gokyuzune yazdim adini binlerce yildizla
aldirmadi gulup gecti cagrima
goze aldim daglari deldim
colleri denizleri astim geldim
ah nafile bakmadi gozyasima
ay ay kahroldum
duse kalka pesinde maskara oldum
ay ay unutuldum
karda kista kurda kusa yem oldum
yanarim sana emeklerime yanarim
ah yanarim
ne fayda donusu yok
yazik uctu gitti yillarim
ne cikar simdi donsen ahh
kalmadi ki tadim
kimine gore deli divane
kimine gore avareyim avare
elimi gozumu bagladi kaderim
ellerinde bicareyim bicare
(bkz: yorunge)
2.ayak basan buzz edwin aldrin dir.
<bkz benim icin kucuk bir adim ama insanlik icin buyuk bir adim>
<bkz benim icin kucuk bir adim ama insanlik icin buyuk bir adim>
http://moon.google.com/ adresinden daha yakın bir şekilde incelenebilen dünyamızın tek dogal uydusu.
(bkz: ay çöreği)
küçük iskender şiiri.
yurek kemiğiyle lades tutuşuyor iki cocuk!
misafir oyuncu bir terkediş biçimi
ile ellerim vücudunun prömiyeri!
aynı ahir adına koşan acilarımız var bizim!
amator balıkçının leğeninde iki istavritiz seninle
ölüme beş kala ölümle canlı telefon bağlantısı kuran!
dibi senin aşkında gizlenen kırılgan bir aysberg bu tufan...
yurek kemiğiyle lades tutuşuyor iki cocuk!
misafir oyuncu bir terkediş biçimi
ile ellerim vücudunun prömiyeri!
aynı ahir adına koşan acilarımız var bizim!
amator balıkçının leğeninde iki istavritiz seninle
ölüme beş kala ölümle canlı telefon bağlantısı kuran!
dibi senin aşkında gizlenen kırılgan bir aysberg bu tufan...
artık kısa cümleler kuruyorum albümünden.
bir jorge luis borges siiri,
sessiz arkadaşlığı ayın eşlik ediyor sana,
dalgın gözlerinin bugün toza dönüşmüş
bir bahçe ya da avluda onu son kez çözümlediği
-zamanın derinliğinde yitip gitmiş- o akşam
ya da geceden bu yana. son kez mi?
biliyorum, biri çıkıp şöyle diyebilir
günün birinde sana, tam da gerçeği söyleyerek:
parlak ayı görmeyeceksin artık, tükettin
yazgının sana bağışladığı fırsatların toplamını.
tüm pencerelerini açsan da dünyanın, boşuna.
çok geç artık. onu bulamayacaksın bir daha.
yaşamımız boyunca keşfeder ve unuturuz
o alışılmış güzelliğini gecenin. biliriz,
göktedir hep ay. oysa iyi bakmak gerekir ona.
kim bilir, belki de sonuncusudur!
sessiz arkadaşlığı ayın eşlik ediyor sana,
dalgın gözlerinin bugün toza dönüşmüş
bir bahçe ya da avluda onu son kez çözümlediği
-zamanın derinliğinde yitip gitmiş- o akşam
ya da geceden bu yana. son kez mi?
biliyorum, biri çıkıp şöyle diyebilir
günün birinde sana, tam da gerçeği söyleyerek:
parlak ayı görmeyeceksin artık, tükettin
yazgının sana bağışladığı fırsatların toplamını.
tüm pencerelerini açsan da dünyanın, boşuna.
çok geç artık. onu bulamayacaksın bir daha.
yaşamımız boyunca keşfeder ve unuturuz
o alışılmış güzelliğini gecenin. biliriz,
göktedir hep ay. oysa iyi bakmak gerekir ona.
kim bilir, belki de sonuncusudur!
(bkz: ay dede)
(bkz: ay parçası)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?