kadın aklı

genellemeye almamak gerekir muhakkak ama ben alirim, huy i$te naparsin.

$u dakika turkiye sava$a girse "oley, amerika $imdi turkiye’yi alirsa newyork’tan elbiseleri cok daha ucuza alabilirim" diye du$unen akildir.

$u saniye deprem olsa, "of ya, ayakkabi fiyatlari cok artar $imdi" diye du$unen akildir.

daha cocuk ya$ta "ben bilmem beyim bilir" senfonisi ile buyudukleri icin, eri$kin olunca da dunya umurlarinda olmuyor haliyle.

kaosa daha çok çalışır.
mesela, doğum günü gelmiştir. doğum gününün hatırlanmaması hatırlanmasından çok sevindirecektir onu. doğum gününe uyandığında kadın "hadi bir an önce erkeğim doğum günümü hatırlayıp kutlasın. ne kadar erken hatırlarsa beni o kadar çok seviyor demektir" diye düşünmez. "en azından öğleye kadar hatırlamasa da, şöyle bi güzel kapris yapsam, suratına bakmasam, gününü mahvetsem" gibi düşünceler geçirir aklından. şüphesiz ki onlar, iyilikle değil, didişmekle beslenir.

ephraim kishon’unun 80’li yıllarda yayımladığı kitabın adı.