evde kalmış

çeşitli sebeplerden dolayı belirli bir yaşı aşmış ama evelenmemiş kişilere arkalarından söylenilen söz; kalık.

memura varmadı fakir olduğu için
müteahhidi çocuklu diye istemedi
kasabın mesleğini
doktorun yürüyüşünü beğenmedi
derken... yaşlandı yavaş yavaş
kapandı her kapı
malum hikaye
üzümün çöpü var, armudun sapı

(bkz: ümit yaşar oğuzcan)

bana bir şeyhler oluyor’dan bir kesit :

adnan : yenge hanım ne oldu? dükkanda oturuyordum hilmi evde kalmış dediler, ben de kendi evidir kalır dedim... hani nerede kalıyor?
ismet : burada işte abi.
a : ee... hilmi n’aber, nasılsın bakalım?... nereye bakıyor bu? ne bu kendim soruyorum, kendim dinliyorum.
i : adnan bey anlatamadık... size ne dediler?
a : evde kaldı dediler.
dursun : eksik söylemişler. bu dondu kaldı.
a : hadi canım... yani böyle kaldı?... hilmi gel biraz da bizde kal diyeceğim ama...