asker uğurlamak

ülkemizde genellikle iki birbirinden farklı uygulamanın gözlemlendiği olgudur. sade ve sessizce gitmek isteyen asker, evden bavulunu alır ve çıkar gider, uğurlama sadece evin kapısında annenin gözyaşları ve ’oğlum ne olur biz de gelelim bari gara kadar’ sözleri ile son bulur, bazıları bu gözyaşlarına dayanamaz ve uğurlama otobüs camından sallanan bir elin parmaklarından uçar gider. sessizliğin karakteri ile örtüşmediği insanların ise tercih ettiği yol ise daha farklıdır. öncelikle askerin evinin önünde tüm ahali, eş, dost, akraba toplanır ve konvoy halinde kornalar selektorler tamamen açık olmak suretiyle, hatta pencereden sarkan bir davul ve davulu çalan bir insan da mevcut olarak, gara varılır. bir çok grup gibi bir bölgeye yerleşilir otobüse yakın olan. çiğ köftenin tavana yapıştırılması ile tıptatıp benzer bir uygulama ile asker evladı havalara atılır arkadaşları tarafından, otobüs kalkmaya yakın tüm herkes ile sıralı bir şekilde kucaklaşma öpüşme faslı başlar ki yaklaşık yarım saat önceden buna girişilmelidir. asker evladı otobüse bindikten sonra, ki onun gibi bir çok asker vardır otobüste, dışarıdaki kalabalık otobüsün yolunu keser, şoför zaten olayın bilincindedir ve beklemeye başlar, tüm kalabalık bir ağızdan istiklal marşını söyler. eğer otobüste olan sizseniz, o istiklal marşı hayatınızda duyabileceğiniz en müthiş marştır...