aşk ateşi

bir yunus emre siiri,

girdim aşkın denizine bahrılayın yüzer oldum
geştediben denizleri hızır’layın gezer oldum

cemalini gördüm düşte çok aradım yazda kışta
bulamadım dağda taşta denizleri süzer oldum

sordum deniz malikine ırak değil salığına
girdim gönül sınığına gönülleri düzer oldum

viran gönlüm eyledim şar bunculayın şar nerde var
haznesinden aldım gevher dükkan yüzün bozar oldum

ben ol dükkan-dar kuluyum gevherler ile doluyum
dost bağının bülbülüyüm budaktan gül üzer oldum

ol budakta biter iman iman bitse gider güman
dün gün isim budur heman nefsime bir tatar oldum

canım bu tene gireli nazarım yoktur altına
düştüm ayaklar altına topraklayın tozar oldum

tenim toprak tozar yolca nefsim iltir beni önce
gördüm nefsin burcu yüce kazma aldım kazar oldum

kaza kaza indim yere gördüm nefsin yüzü kara
hümeti yok peygamber’e bentlerini bozar oldum

bu nefs ile dünya fani bu dünyaya gelen hanı
aldattın ey dünya beni işlerinden bezer oldum

yunus sordu girdi yola kamu gurbetleri bile
kendi ciğerim kanıyla vasf-ı halim yazar oldum