arkadaşın ismi unutulunca samimiyete vurmak

ara sıra başa gelmesi muhtemel, sinir bozucu hadisedir.

- merhaba memento nasılsın
+ iyidir ya senden??(kim lan bu denyo)
- iyilik ne olsun be aradan bayağı geçti ha..
+ ya evet hiç arayıp sorduğun yok hayırsız(ulan oğlum tanıyacam ama...)
- bende adımı bile unuttun sandım..
+ ayıpsın be birader biz öyle hemen unutanlardan değiliz.(şimdi şimdi ziki tuttuk)
- ilkokulda kanka olmak için oramızı buramızı kestiğimize hala gülerim..
+ (lan eşref bu) ehe heehe çocukluk işte eşrefim ya...(son anda yırttık)
- .....
gider böyle...

(bkz: haci ne dicem)

bunun daha da salakçası arkadaşının ismini eş anlamlı olan bir başka kelime ile değiştirip o şekilde telaffuz etmek ,
üstüne bir de aman ne farkeder aynı anlama geliyor zaten,aklımda öyle kalmış demektir.

misal, arkadaşı tanıştırıyorum didem bak bu çağdaş ,çağdaş bu didem falan,meğer adı uygar mış.hani öyle çağdaş diye bir arkadaşım da yok kendi kafamda uydurmuşum bir isim.

boyle zamanlarda genellikle karsidaki kisiye abi, dostum kelimelerinin sikca kullanildigi durumlardir.

bu durumda isim yerine samimiyet sıfatları devreye girer işin kötüsü yanınızda başka bi arkadaşınızın olması ve ikisini tanıştırmak zorunda kalmanızdır..

unutma işi karşılıklıysa bu samimiyet gösterisi karşılıklı yüzsüzlük şeklinde cereyan eder. her iki afacan da karşısındakine abi diye hitap eder. diyalog esnasında, neydi lan bu herifin adı diye kasıldığından karşıdakinin ne dediği doğru dürüst dinlenmez. sıkıntı verici bir durumdur. kişiyi terletir,kaşındırır. bir yolunu bulup hemen uzamak elzemdir. ayrıldıktan 2 dakika sonra nedense hemen isim hatırlanır. lan hilmiydi tabi ya..tüh, denir.

unutkanlık alışkanlığının başa bela olduğu eşsiz anlardan biridir.
çırpınışların da neredeyse tamamı beyhudedir...
işin en oluru ise muhabbeti daha da koyulaştırmadan arkadaşın menzilinden çıkmaktır...