zemheri soğuk gözleri vardı gecenin. gündüzünün pek bir farkı yoktu ama yine de güneşin umut olma albenisi bir şekilde teselli ediyordu ruhumu.
en çok ayraç koyan ayrılık mı yoksa kentin geri dönüşümsüz ahir ıssızlığımı beni endişelendiriyordu, tayin etmek zor.
bir kenti sevmek, içindekilerini sevmekti, öyle değil mi?
ve o kentteki birinden nefret etmek, kentin kendisine ihanet etmekti, tüm verdiklerini ve sunduklarını görmemek gafleti nedeniyle... yani kentten uzaklaşmak, içten içe soğumaktı en hazin olanı.
oysa gidilen, gidişin ıssız vehametine terk edilen sevgili olandı, kent olan değil. intikam almak kör ediyor ya insan hislerini, bu da böyle bir şeydi, değil mi? insan olmanın acizliğine dair.
ıssız kentçik ankarada ayrılık daha bir ilahinaye gelmekte uzuv ve maneviyatıma.
en çok da buna isyan ama iğdiş bir boyun eğme münhasır şahsıma.
ayrılığın ayracına eklenen özel isim oldun sen ankara...
çok hazin gelmekte, ayrılık ankarada...
ve ben, bir kere daha vuruldum senin yalnızlığına!..
ankara da ayrılık
robot süpürge
bebek maması
aptamil bebek maması
en ucuz klima fiyatları
klima fiyatları
dubai vize
sözlük scripti sütyenli atlet
bodrum escort şişli escort bursa escort görükle escort türkçe seks hikayeleri izmir escort hatay escort izmir escort ankara escort
çankaya escort maltepe escort buca escort denizli escort denizli escort çiğli escort şirinevler escort çekmeköy escort
Anadolu Yakası Escort istanbul escort
şişli escort
esenyurt escort
beylikdüzü escort
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?