anima

carl gustav jung personayı(kısaca kimlik) insanın dışadönük yüzü olarak nitelemişti.içedönük yüzünü ise erkeklerde anima,kadınlarda animus diye adlandırmıştır.anima arketipi erkek psişesinin kadın yönü,animus arketipi ise kadın psişesinin erkek yönüdür.jung’a göre insan karşıt cinse ait niteliklere de sahiptir.kadın ve erkek,her iki cinse ait hormonlar salgılamalarının yanı sıra psikolojik anlamda bazı tutum ve duyguları da birbirlerinden edinmişlerdir.

tarih boyunca etkileşimlerini sürdürmüş olan kadın ve erkeğin birbirlerine ait bazı özellikler edinmiş olmaları,karşı cinsi daha iyi anlayabilmelerine yardımcı olmuştur dolayısıyla persona gibi anima ve animus da insanın yaşamını sürdürebilmesinde önemli bir rol oynar.

uyumlu bir insanda karşı cinse ait yönler davranışlara da yansır.eğer bir erkek yalnızca erkeksi özellikler gösterirse dişilik özellikleri bilinçdışında kalır ve gelişemez. böyle bir durum bilinçdışının zayıf ve etkisiz kalmasına neden olur.çok erkeksi görünen ve davranan erkeklerin, bu görünümün gerisinde çoğu kez zayıf ve bağımlı bir yapıya sahip olmalarının nedeni de budur.

jung’a göre her erkekte doğuştan var olan kadın imgesi(anima),o erkeğin bilinçdışında bazı normların oluşmasına neden olur.erkek bu normlara göre seçimini yapar;kimi kadını beğenir,kimi kadına istek duymaz.erkek çocukta animanın ilk yansıdığı kişi anne,kız çocukta animusun ilk yansıdığı kişi ise babadır.bir erkek bir kadına karşı “istek” duyarsa,bu kadın o erkeğin animasına uyan özellikler taşıyordur. bir kadın bir erkeğe “itici” gelirse,bu kadın o erkeğin anima imgesine uygun düşmeyen niteliklere sahiptir.benzer olaylar bir kadının animusunun yansımalarında da görülür.

personanın şişmesi gibi, anima ya da animusun sönmesi ya da gelişmemesi zararlı sonuçlar yaratabilir.jung’a göre, batı kültürünün kadındaki erkeksi eğilimleri ve erkeklerin dişilik özelliklerini hoş karşılamaması, personanın egemen olmasına ve anima ya da animusun ezilmesine neden olmaktadır.