anacığım

ümit yaşar oğuzcan’dan tüm annelere.

nasıl hatırlamam anacığım nasıl?
kaç geceler bana ninni söylerdi,
hasta olunca oydu başucumda bekleyen,
biraz yorulmayayım, üzülmeyeyim, hemen
alır kucağına okşardı, saçlarımı öperdi.

nasıl hatırlamam anacığım nasıl?
uzun kış geceleri masal masaldı.
güzel çoban kızları, iyi kalpli sultanlar,
bir suyun akışı gibi geçip gitti zamanlar
şimdi ne o dünkü çocuk, ne de o masal kaldı.

nasıl hatırlamam anacığım nasıl?
yıkayan oydu mürekkep lekeli parmaklarımı.
akşam biraz geciksem yollara düşerdi .
sokağa çıkarken «yavrucuğum üşütme» derdi.
hemen bir kazak örerdi biraz boş kaldı mı.

nasıl hatırlamam anacığım nasıl?
bilirim yine kalbinde yerim anacığım.
selam sana kadınlar günü istanbul’dan.
yeni dönmüşçesine bir akşam okuldan,
vefalı ellerinden öperim anacığım.