ağıt

(bkz: da im yusuf orti)

yılmaz güney’in yönettiği, hakkı verilmemiş ve kadri bilinmemiş filmidir.

bir çok yöreye ağit üzüntü ve ölünün arkasından söylenen söz öbeği ama modern zamanlardaki en iyi ağıt okan bayülgenin boran kayan için yazdığıdır okanın dediklerini içinizde hissedersiniz özellikle sizinde bir arkadaşınız ölmüşse sizde bir dostunuzu toprağa verdiyseniz ve her onu özlediğinizde bunu dinlemek istersiniz.

dilini , dinini , ailesini , mahallesini , devletini , hükümetini seçme şansı olmayan bir insan geldi dünyaya. 5.3.91

şeçme şansı olmadığı gibi , reddetme şansıda yoktu , ama sanki her iki gerçeği de başından beri biliyordu.
kendi olmak , kendine yer açmak , neden var olduğunu anlamaya çalışmaktan başka talebi yok/tu.
renkleri başka görüyor , sesleri başka duyuyor , şekilleri başka algılıyor/du , çevreden gelen etkileri gördükleriyle eşleştirip anlamaya anlamlandırmaya çalışıyor/du.
uyuşmuyor/du algıları ile toplumdan ona yansıyanlar.
ama kararlı/ydı kendini koruyacak kendi içindeki cevheri keşfetme yolculuğundan dönmeyecek/ti.
okullarını seçebildi , ama eğitim sistemini seçemedi ,
eğitim sistemi kendi yolculuğu sırasında ona omuz vermek yerine köstek oluyordu.
aynı torbaya atılmıştı ayıklanmadan seçilmeden , hazır çerçevelerden birine sığdırılmaya çalışıyor/du , ite kaka , kaba , şekilsiz ve duyarsız yöntemlerle.
çok uzun sürmedi anlaması , varlık sebebinin , toplumun egolarını şişirmek , psikolojilerini okşamak tan öte olmadığını ,
köleliği kelime olarak öğrenmeden adını koyamadan ne olduğunu anlamıştı bile çoktan.
aradığı yol daraldı daraldı sonunda gözden kayboldu , binlerce ve fakat aynı yere çıkan yolun arasında onun aradığı yoktu.
algılarına güvenmekten vazgeçmedi , sunulandan ziyade kendi hissettiği daha dürüsttü her zaman.
yaftalar hazırlandı , renk renk , çeşit çeşit , ukalaydı kibirliydi , asosyaldi istenildiğinde verir/di ancak , sorulmadan konuşmaz/dı ,
benliğini koruyordu çünkü erozyona uğramaktan korkuyordu.
en iyi dostu kendi oldu , en iyi anlayan dinleyen tek dostu.buna mahkum edildi , iyi niyet çerçeveleriyle süslenmiş renkli , yansınlı sönsünlü paketler ile.
oysa dünyanın kimyasına bir nokta dahi olsa koyabilir/di.
insanlara yaşamaya değer manzaralar sergiliyebilir/di , kör noktalarında kalan ve asla fark edemeyecekleri.

ama ,
bir düğme ,
başka bir düğmeye bastı ,
sistemin dışına itildi…………………………………………………………
makine onu yok saydı……………………………………………………..
makine dar ve duyarsız algoritmasına uygun olarak , teknik hata yapmadı.
ama ne yaptı;
şimdi daha kararlı ve belki daha bilendi , kendi olarak geldiği gibi gitmeye.
cevherlerini paylaşmadan , ruhunu maskeleyerek , eli mühürlülere kilitleyerek ………………….

o size ,
yakın gelecekte ,
ne olduğunuzu hatırlatacak ,
ukalaca ve kibirle …………………………………………………………………….
ruhsuz makineler ,
mazeretiniz olamayacak.

kendiyle olan dostluğu şahlandı ,
biz kaybettik……………………………………………………………….