abdullah anar

belki sen yoksun

belki de sahiden bırakacaksın beni.
belki de ben bırakılması elzem
en zararlı alışkanlığım.

belki bir hata idi benle olmak
ve hayaller kurmak.

hayallerin hepsi de
işkembe-i kübradan sallanmış şeyler
ki sırf belki de sırf

senin ellerini tutmak
ve ensene arkadan
bir öpücük kondurmak için
belki de.

belki de dünya zaten dönmüyor,
ve pakistan’da binlerce kişi ölmedi depremde
ve donmuyor kalanları.

şırnak’ta sevgi yok belki de,
elleri ve yüreği olan bir sevgi.

belki de küre zaten yok
ve zaten ısınmamakta yüreği,
erimemekte buzulları,
yükselmemekte denizleri.

telef edilmiş kuşlar,
ve hatta kuş gribi yok belki de.

belki gökyüzü bile yok.

belki sen yoksun,
belki de ben.
belki ve belli ki
biz yokuz sade bu dünyada,
sevgi var bizden öte
öteden beri.

16/10/2005
abdullah anar

varoluscu

sen bana vardığında,
ben sana vardım.

sen bana var
ben sana yok
olamazdı
çünkü vardım.

var olmanın
sınırsız sevinci
sevgi seli
sevgiliye

hiçbir şey
yoktan var olamazdı

sen bana varmadan
önce de vardın

yokların arasında
sen beni gördün
ve bana vardın

var oluşçu sendin
var eden sen oldun

seni sevmek,
sana varmak,
ya da var olmak
hepsi aynı aslında.

sair ve dusunce adami.