galatasaray taraftarlarının, fenerbahçe taraftarlarıyla atışmalarında bahsetmeye ihtiyaç duymamaları gereken maçtır.
çünkü en iyi ihtimalle, "ben görmedim, sen de görmedin" cevabını alacaklardır.
çünkü fenerbahçeliler hep gördüklerinden bahsederler...
örneğin,
30 yaşında bir f.b. taraftarı 9 şampiyonluk görmüş, türkiye kupası görmemiştir.( federasyon kupası görmüş )
buna karşılık; 30 yaşında ki bir galatasaray taraftarı 10 şampiyonluk, sayısını hatırlamadığı kadar türkiye kupası, 1 uefa kupası, bir süper kupa ( almanya’da oynanandan değil, monaco’da oynanandan)görmüştür.
gördüklerimizi konuşmaya devam edelim...
30 aralık 1911 fenerbahçe galatasaray maçı
11 futbolcusundan 10 tanesini şehit 1 ini gazi veren takımın , klüp kapısını 1. dünya savaşı yıllarında fransızlara brifing amaçlı açtığı belgelenmiş klüple yaptığı onurlu mücadele.kaybeden tarafın ,içinde şehit acısı olan taraf olduğu maç.
bozuk saatin günde iki sefer doğruyu göstermisi gibi bozuk galatasaray’ın 100 yılda 2 sefer doğruyu göstermesi.7-0 ve 5-1.ben sayıyım mı? 6-1,5-1,5-2,4-0,6-0,3-0,3-0 dan 4-3 ve daha niceleri.ayrıca bu 7-0 emzik niyetinede kullanılabilir.
(bkz: ya 11 kişi olsaydık)
senin golün var bir tanede ben atayım tarzında bir maç olmuş.galatasaraylı futbolcular açısından.
lodos fırtınası
aman o ne lodos firtinasi... istanbul’un her yani sismis, denizi kabarmis alga dalga, lodos kiyameti desek yerinde olacak... günlerden 30 aralık 1911.
yilbasina bir gün kalmis, evlerde kestaneler çiziliyor, hazirlik
girla...
vapurlarin kalkis saatleri birbirine girmis, kalkip kalkamiyacaklari bile meçhul. ama kalkan bir vapura zor bela yetisen dört galatasarayli oyuncu, dalgalarla mücadele eden vapur’un içerisinde, fenerbahçe ile oynayacaklari maç’a dogru yol aliyorlardi.. galatasaray olarak fenerbahçe karsinda oynadiklari ilk üç maç’ta da galip gelmislerdi, 2-0, 3-0, 5-0, eh, heyecanli degillerdi pek, ama lodos onlari perisan ediyordu.
kadiköy’e geldiklerinde diger takim arkadaslari ile bulusacaklardi, ama iskelede sadece iki arkadaslarini gördüler. önce pek üstünde durmadilar, nede olsa union kulüp stat’inda (fenerbahçe stati) diger arkadaslarini bulabileceklerini ümit ediyorlardi. alti galatasarayli oyuncu yollandilar stat’a... baskan ali sami yen onlari orada buldu, baska da kimse yoktu. ali sami yen oynamak istiyordu ama sakatti, maç saati de yaklasiyordu, yedi galatasarayli oyuncunun gözleri saat’in üzerindeydi, ne gelen vardi, ne giden! aralarinda konusup, oyunun ertelenmesini istediler; istanbul sehri bir lodos afetine yakalanmis, vapurlar iptal olmus, oyuncular gelememis, bu maç böyle oynanirmi, iptal en dogal hakkimiz diye düsündüler elbette.
ama rakip takim fenerbahçe buna razi olurmuydu hiç? bizim yedi kisi kalmis galatasaray takimimiza, "sahaya çikmazsaniz, hükmen yenik sayilirsiniz!" diyip, tutturukluklarina devam edince, galatasaray ruh’u bunu kaldirirmi, yenileceksek, aslanlar gibi çikariz, saha’da yeniliriz diyip, yedi kisi çikip, oynamayi kabul ettiler. bir önemli sorunlari daha vardi, kaleci yoktu! lodos firtinasi yüzünden, kalecimiz de gelemeyenler arasindaydi! ali sami yen kaleci olmayi kabul edince, biri kalede olmak üzere, yedi galatasarayli aslan, gururla saha’ya yayiliverdiler.
ali, bekir bircan, horace armitage, celal, idris, emin bülent ve kalede ali sami yen. hey gidi aslanlar hey, yelelerini diklettirip, pençelerini çikarip, gerinip, rakiplerine baktilar. onbir tane kanarya, lodos’un da etkisi ile biraz ürperdi ama, içlerinden de kis kis güldüler, arenaya sadece yedi aslan çikabilmis, saha vicik vicik, alirlardi elbet bu maçi! aman allahim oda neydi? saha’da kükreyen aslanlar sanki yüzlerce oluvermisti... ali sami yen’in durdugu kale, rakipleri tarafindan ziyaret bile edilemedi, 90 dakika boyunca top bir adet kere eline bile gelmedi... aslanlar hem atak yaptilar, hemde kalelerine kimseyi aklastirmadilar. ne lodos, ne vicik vicik bir saha, nede onbir kisilik rakip takim onlarla bas edemedi.
galatasaray, fenerbahçeyi 30 aralık 1911 günü, yedi kisi ile, 7 - 0
yendi.
aslan galatasaray’i lodos afeti bile durduramamis, büyük ruh’u ile, yedi kisi ile oynadigi maç’tan alninin akiyla çikmisti. yani infaz gerçeklesmisti.
evlerinde yilbasi gecesi için kestane çizen aileler ise, haberi alinca çok sasirip, fenerbahçe kestaneden beter çizilmis diyip, gülüsmüslerdi diye büyüklerimden hep duyarim!!!! o gece lodos tüm gücü ile devam etmis, bizim aslanlar ise vapurlar iptal oldugundan, geceyi rakiplerimizin evlerinde geçirmek zorunda kalmislardi.
bence, bizimkiler bir güzel uyumustur da, karsi tarafi tam bilemiyorum! nede olsa tatli tatli uyurlarken bir iki kükreme sesi çinlatmislardir o evlerde aslanlarimiz, rakiplerimizin tetikteki uykularini bölen!
iste galatasaray ruh’u, inanci ve gerçeklerinden bir tanesi daha.
bir rivayete göre, ne zaman lodos firtinasi çiksa, rüzgar’in içerisinden bir kükreme sesi yayilirmis kadiköy semalarina, içleri ürperten, dolana dolana fenerbahçe stat’ina yayilan... ali sami yen’in, ali’nin, bekir bircan’in, horace armitage’in, celal’in, idris’in, emin bülent’in sesleri, hani artik bizlere bulutlarin arkasindaki o güzel yerden bakanlarin kükremeleri bunlar.
selam sizlere kahramanlar, selam.
aman o ne lodos firtinasi... istanbul’un her yani sismis, denizi kabarmis alga dalga, lodos kiyameti desek yerinde olacak... günlerden 30 aralık 1911.
yilbasina bir gün kalmis, evlerde kestaneler çiziliyor, hazirlik
girla...
vapurlarin kalkis saatleri birbirine girmis, kalkip kalkamiyacaklari bile meçhul. ama kalkan bir vapura zor bela yetisen dört galatasarayli oyuncu, dalgalarla mücadele eden vapur’un içerisinde, fenerbahçe ile oynayacaklari maç’a dogru yol aliyorlardi.. galatasaray olarak fenerbahçe karsinda oynadiklari ilk üç maç’ta da galip gelmislerdi, 2-0, 3-0, 5-0, eh, heyecanli degillerdi pek, ama lodos onlari perisan ediyordu.
kadiköy’e geldiklerinde diger takim arkadaslari ile bulusacaklardi, ama iskelede sadece iki arkadaslarini gördüler. önce pek üstünde durmadilar, nede olsa union kulüp stat’inda (fenerbahçe stati) diger arkadaslarini bulabileceklerini ümit ediyorlardi. alti galatasarayli oyuncu yollandilar stat’a... baskan ali sami yen onlari orada buldu, baska da kimse yoktu. ali sami yen oynamak istiyordu ama sakatti, maç saati de yaklasiyordu, yedi galatasarayli oyuncunun gözleri saat’in üzerindeydi, ne gelen vardi, ne giden! aralarinda konusup, oyunun ertelenmesini istediler; istanbul sehri bir lodos afetine yakalanmis, vapurlar iptal olmus, oyuncular gelememis, bu maç böyle oynanirmi, iptal en dogal hakkimiz diye düsündüler elbette.
ama rakip takim fenerbahçe buna razi olurmuydu hiç? bizim yedi kisi kalmis galatasaray takimimiza, "sahaya çikmazsaniz, hükmen yenik sayilirsiniz!" diyip, tutturukluklarina devam edince, galatasaray ruh’u bunu kaldirirmi, yenileceksek, aslanlar gibi çikariz, saha’da yeniliriz diyip, yedi kisi çikip, oynamayi kabul ettiler. bir önemli sorunlari daha vardi, kaleci yoktu! lodos firtinasi yüzünden, kalecimiz de gelemeyenler arasindaydi! ali sami yen kaleci olmayi kabul edince, biri kalede olmak üzere, yedi galatasarayli aslan, gururla saha’ya yayiliverdiler.
ali, bekir bircan, horace armitage, celal, idris, emin bülent ve kalede ali sami yen. hey gidi aslanlar hey, yelelerini diklettirip, pençelerini çikarip, gerinip, rakiplerine baktilar. onbir tane kanarya, lodos’un da etkisi ile biraz ürperdi ama, içlerinden de kis kis güldüler, arenaya sadece yedi aslan çikabilmis, saha vicik vicik, alirlardi elbet bu maçi! aman allahim oda neydi? saha’da kükreyen aslanlar sanki yüzlerce oluvermisti... ali sami yen’in durdugu kale, rakipleri tarafindan ziyaret bile edilemedi, 90 dakika boyunca top bir adet kere eline bile gelmedi... aslanlar hem atak yaptilar, hemde kalelerine kimseyi aklastirmadilar. ne lodos, ne vicik vicik bir saha, nede onbir kisilik rakip takim onlarla bas edemedi.
galatasaray, fenerbahçeyi 30 aralık 1911 günü, yedi kisi ile, 7 - 0
yendi.
aslan galatasaray’i lodos afeti bile durduramamis, büyük ruh’u ile, yedi kisi ile oynadigi maç’tan alninin akiyla çikmisti. yani infaz gerçeklesmisti.
evlerinde yilbasi gecesi için kestane çizen aileler ise, haberi alinca çok sasirip, fenerbahçe kestaneden beter çizilmis diyip, gülüsmüslerdi diye büyüklerimden hep duyarim!!!! o gece lodos tüm gücü ile devam etmis, bizim aslanlar ise vapurlar iptal oldugundan, geceyi rakiplerimizin evlerinde geçirmek zorunda kalmislardi.
bence, bizimkiler bir güzel uyumustur da, karsi tarafi tam bilemiyorum! nede olsa tatli tatli uyurlarken bir iki kükreme sesi çinlatmislardir o evlerde aslanlarimiz, rakiplerimizin tetikteki uykularini bölen!
iste galatasaray ruh’u, inanci ve gerçeklerinden bir tanesi daha.
bir rivayete göre, ne zaman lodos firtinasi çiksa, rüzgar’in içerisinden bir kükreme sesi yayilirmis kadiköy semalarina, içleri ürperten, dolana dolana fenerbahçe stat’ina yayilan... ali sami yen’in, ali’nin, bekir bircan’in, horace armitage’in, celal’in, idris’in, emin bülent’in sesleri, hani artik bizlere bulutlarin arkasindaki o güzel yerden bakanlarin kükremeleri bunlar.
selam sizlere kahramanlar, selam.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?