yaşamak yerine ölmek istemek

acizliğin ifadesidir.

kimi insanlar için yasamak hüzün, acı ve hayal kırıklıklarından ibarettir ve geçen her dakika acılarına acı
dertlerine dert katar her girisilen is bir hayal kırıklıgına gebedir.
pesimistlik kanlarına islemis diye düsünürsünüz ama dısardan bakanlar görmezler ki hayat bu insanlara mutluluk konusunda cömert davranmamıstır.
mevkileri ve hayat sartları cezbedici olabilir ama saglık ve sevgi olmadan hepsi o kadar bostur
ve bir sey ifade etmez ki.
yasamak için bir sürü ilaca bagımlıdırlar.
bazen bu bile acılarını dindirmek için yetersiz kalır. fiziksel olan acı yanında moral bozuklugu ve ümitsizligi getirmekte geç kalmayacaktır.
sevgi yoksunlugu da söz konusu oldugunda kisi tanrıya neden diye sorar
bu ettigi isyan degildir zaten isyan edecek bir enerjiye sahip degildir.
hayat kelimesi onlar için kötü sıfatlar bütünüdür.
ölüm bir bilinmeyendir ve ölümün tüm bunlara son verecegi ve artık güzel olanla ebediyen beraber olacaklarına inanırlar.