sözlük yazarligini bir etiket olarak algilamak

sozluk klonları olmadıgı zamanlarda, kadıkoyde biriyle tartısmıtım, cocuk bana sen benim kim oldugumu biliyor musun, ben sozluk yazarıyım demisti.

yeni alınan elbiselerde ilk olarak etiket çıkartılır. daha iyi bir görünüm olsun diye. o zaman bakar kişi nasıl yakışmış diye üstüne. herhangi bir şeyden dolayı etiket sahibi olunacaksa ilk olarak herhal insanlıktan etiketlenmek lazım.

etiket olarak algılayan bir arkada$la aramda gecen diyalog olayı özetleyecektir sanırım, tanıma gerek duymuyorum...


kalkmak üzere olan elma, son sözlerini sarfederken...
bıkbıkbıkbıkbık
a: ya konu$malarında bi sözlük havası var sanki?
e: nası yani?
a: evet, olaylara bakı$ açını bkz’larla süslemenle alakalı olabilir mi acaba?
e: olabilir, sözlükte yazıyorum evet. hatta sayesinde daha cok küfür eder oldum, ediyim mi bi tane?
a: eööö yok. vay yaa ek$i’de yazarsın öyle mi?
e: hayır, ek$i tek sözlük degil sanırım? bilgi’de yazıyorum...
a: he salla o zaman.
.
.
.
e: tipine bakıp çay da demlemek isterdim ama kalkıyım ben artık gec oldu...

gördügünüz üzere ek$i haric hiç bir sözlük bi takım kimseler tarafından sayılmıyor, yazarım diyince direk ek$i anlayıp gözlerinin içinde yıldızlar ucu$urken, ba$ka bir isim verince salla diyebiliyor.

bu diyalog gecen sene ya$anmı$tı. o zaman ek$i’de yazılanları okuyabiliyor, yönlendirmelere tıkladıgımızda hemen sonuc alabiliyorduk. secicilik kalmamı$ vaziyettedir. ek$i kalitesini içindeki insanların etrafına telden örgüler cekip kendi içinde barındırmasıyla yakalamı$tı, artık bu yok.
o arkada$ın gözündeki yıldızlar artık sönmü$ durumda, evet.