son

herhangi bir $eyin biti$ noktasi.

ing. ogul

son heyecanlar..son bekleyi$ler..son zaman istemeler..son saygı gösteri$ler..son zorlamalar..son acı çeki$ler..son ili$ki..son a$k..son adam..

son son son...

ve yeni bi ba$langıç gelir ardından..

yeni heyecanlar..yeni bekleyi$ler..yeni arayı$lar..yeni tenler..yeni a$k..yeni bir adam..

yeni yeni yeni...

her$ey yeniden ba$lar..
bitti bu son denilen anda hep...

-gideceksin değil mi?
-bilmiyorum.
-biliyorum, gideceksin
-evet.
-gitmelisin...

(bkz: erler film)

-ne yapmayı düşünüyorsun bundan sonra?
-sonu bekleyeceğim.
-anladım.
-anlayacaksın. aynı son seni de karşılayacak.
-içimi karartıyorsun.
-son da karanlık zaten.
-hoşcakal...

(bkz: the end)

"bulutları sil pencerenden sevgi devrialemi bu,yeniden doğar her$ey..
"her$ey bitti" dediğin anda bir gül kök salar damarlarında..
her$ey biter bir $ey bitmez.."

biyolojik saati geri kalan.

bu sözcükleri kanımla yarattım,
evet, acılarımla yarattım bu sözcükleri!
anlıyorum sizi dostlar, her şeyi anlıyorum.
benim olmayan sözcükler girdi araya,
anlıyorum sizi dostlar!
havalanmak istiyormuşum gibi
kuşların kanatları, bütün kanatlar
imdadıma yetişti,
işte benim olmayan bu sözcükler
ruhumun bu karanlık esrikliğini kurtarmaya geldi.

şafak,
sıkıntı düğümlerini boğazımda hiç
bu kadar sıkmadı sanki.
yine de kanımla yarattım, evet, acılarımla
bu sözcükleri. yarattım onları!

neşe için sözcükler yarattım
alev alev bir taçken yüreğim;
çivileyen acının sözcüklerini,
sizi kemiren içgüdüleri,
tehdit eden atılımları,
sonsuz istekleri,
açı kaygıları,
ak şemsiye çiçekleriyle dolu kırmızı bir toprak gibi çiçeklenen ömrümü örten aşk sözcüklerini.
içimden taşıyorlardı. hep taşmışlardır.
çocuk, acım çığlıktır
ve sevincimdir sessizliğim.

daha sonra unuttular gözler
herkesin yüreğinin rüzgarıyla
süpürülen gözyaşlarını.

şimdi söyleyin bana dostlar
nereye saklandığını
hıçkırıkların bu buruk öfkesinin.

dostlar, nereye saklandığını sessizliğin,
hiçbir kulak, hiçbir bakış
kendisini suçüstü yakalamasın diye.

sözcükler geldi ve bir şafak gibi
bastırılamaz yüreğim parçalandı onlar arasında,
asılarak uçuşlarına,
sürüklenip, çekilip kahramanca kaçışlarında,
terkedilmiş ve çılgın ve onlar altında unutulmuş yüreğim ölü bir kuş gibi, kanatlarının gölgesinde.

her şeyin başlangıcı olan paradoks.

(bkz: arzu film)

bitiş,nihayete eriş,varılan son nokta gibi manalar içerse de aslında ebediyyetin sonsuzluğun başlangıcıdır son.

yani hayatımızın son bulması nasıl ölümse ve ölüm ebedi hayatın nasıl başlangıcıysa, son da böyle birşeydir aslında bitti denildikten sonra yeni bir başlangıçlar muhakkak ortaya çıkacaktır. bu genelde böyle olmuştur olmaya da devam edecektir gibi görünüyor. yani son diye birşey yoktur şu hayatta...

levent kircanin yazip oynayip oglunun yonettigi filmin adi.

asfalt dünya şarkısı.
sözleri :

dost gülüşü bu zor
sert esişi rüzgarın
aşk deyişi bu sevgili
son nefesi martının

çok uzunsa mektubun
artık ben okuyamam
son ışıklar karardı
artık ben uyuyamam

son düğün bu şeytanın
iç çekişi masumun
cinayet bu cennetin
son dansı bu insanın

çok atmışsa şu kalbim
artık ben konuşamam
son ışıklar karardı dedim ya
artık ben uyuyamam

ümit yaşar oğuzcan şiiri.

doğdu, ümit yaşar
yaşadı, ümit yaşar
öldü. ümit yaşar
ilahi ümit yaşar

(bkz: son dakika)

(bkz: sonun ba$langici)

(bkz: son nokta)

(bkz: son vaha)