piedra irmaginin kiyisinda oturdum ağladim

mucizevi bir guce sahip, kendini dinine adamis bir erkek ve onun askini isteyen, bu aski tanri’yla bilen paylasmaya yanasmayan bir kadin. romanin kadin kahramani olan pilar, cocukluk yillarinda yakin arkadasi olan bir erkekle on bir yil sonra, bir konferans sirasinda karsilasir. pilar, duygularinin sesini dinlemekten yana olmayan, guclu, ayaklari yere saglam basan bir kadindir. bu karsilasma ikisini de derinden etkiler; pilar, genc adamin buyusune yeniden kapilir, genclik aski alevlenir; oysa arkadasinin dinsel cizgisinden ayrilmayacagini da cok iyi bilmektedir. birlikte bir yolculuga cikarlar. bu yolculukta yasadiklari, pilar’in yuregini aska ve dinsel deneyime acar. tutkuyla baglandigi erkek de kararsizliklar yasamaktadir; pilar’a duydugu askla, sahip oldugu mucizevi iyilestirme gucunun kendisine yukledigi sorumluluk arasinda gidip gelir. yaptiklari bu uzun yolculuk boyunca kendi yazgilarinin ardina dusen bu cift, uygun bir cozum bulabilecekler midir? piedra irmaginin kiyisinda oturdum agladim, farkli bir tutkuyu farkli bir aski anlatiyor.

paulo coelho tarafindan yazilmistir,ayrica..

paulo coelho’nun en iyi kitabıdır kanımca. tüm diger paulo coelho kitapları gibi derinden etkiler okuyucuyu. okudugunuza pişman olmazsınız.

(bkz: okunup da bi bok anlanamayan kitaplar)

(bkz: na margem do rio piedra eu sentei e chorei)

okuyan her ki$inin kitap bittiğinde "bu ne ya harcadığım zamana yazık" dediği bu yuzden okumadan önce önyargı beslediğim ama okuyunca ciddi anlamda çok beğendiğim kitap.

(bkz: okuyup anlayanlara madalya takılacak kitaplar)

sözü geçen kitabın ilk cümlesidir. yıllar sonra en yakın çocukluk arkadaşıyla buluşan bir kadının bir haftasını anlatmaktadır. tüm coelho kitapları gibi dinsel bir konu bulunmuş ve onun üzerine gidilmiştir, güzel de olmuştur.

(bkz: allahın kadın olma ihtimali)

(bkz: indim dereye taş bulamadım)