parantez içinde kullanılan ünlem işareti

ironi barindirir. cümleye "güya" anlami katar. söylenilen söze inanilmadigini gösterir. alaya almak yahut hafife almaktir bir nevi.

ama gelin görün ki, çogu yazar bu noktalama isaretini; gerçekten savundugu bir cümlenin sonuna koyar, ki bu malliginin resmidir demiyorum, bilmemek degil ögrenmemek ayiptir diyorum.
asiri sinirlendigini mi belli etmek istiyor; şak, yapistiriveriyor hemen parantez içindeki ünlemi. yahut ünlemin dozunun arttirildigi manasina mi geldigini saniyor nedir. ve son ihtimal - ki kuvvetle muhtemeldir bu- ünlemin altini çizmek isteyenler, daha bir belirgin görünmesini isteyenlerin tercihine kurban gidiyor garibim.

lakin haklidir da amaci disinda kullananlar; hiç cümlede ironi oldugu böyle bir isaretle belirtirilirmiymis, sanki baska isaret mi yoktu kullanacak(!)

(bkz: akıllı ol butonu)