mubadil

küçük iskender $iiridir..

mimozalar arasında rakı yudumluyorsun
serin bir haziran ak$amı,
sönmü$ yanardağlar var masanda
kimi, sevdadan emekli
kimi, öpü$meye hasret dudaklar gibi
kuru, çatlak ve titrek biraz

az sonra bir türkü söyleyecek
gökyüzünde uçu$an yıldızlar,
dağda e$kıyayı
$ehirde e$yayı ağlatacak bir türkü,
gecenin karanlığı arkasında naif ince saz,
çünkü insanı bırakmıyor türküler
türkülerdeki yalnızlık bir ba$ka türlü.

sanırım bu gece bu masadan
kuvvetli gaz lambaları ı$ığında
harikulade seyyah bir sirk kamyonu geçecek,
kafeslere kapatılmı$ mutsuz aslanlar geçecek
garsondan yolluk isteyen
ihtiyar meclisinden.

bastonları torunları gibi seven
yorgun bakı$larında ölümün uzaktan
dörtnala gelirken çıkarttığı tozu dumanı gözleyen
hayat ta$ları!
kırk yıllık meyhane arkada$ları!

her hafta boşalırken bir iskemle daha
ah bir duble daha bir duble daha!
ömrün son deminde kaliteli bir günah gibi
uzanırken allah’a

kadeh dü$mü$ kırılmı$
cam kırıklarında hayatım unutulmu$ fatiha!

osmanlı ordusu’nun 1.dünya savaşından yenik çıkması sonucu, türkiyedeki rumlar ile yunanistandaki türklerin karşılıklı değişimlerine mübadele ve buna konu olmuş kişilere de mübadil denir.

bir mübadil türküsü

susuşundan başka bir dil bilmez mübadil

yavan azık temiz başörtüsü

dinmiş bir ayin vitraylı kiliseden

akşamlar yanan kandildir, unut!



inceden çalınsın tığla işlensin karanfile

memleket terkedilir.



ah zeytin ah kızım ah yollar dümdüz

çantamız hazır gidiyoruz biz

ardıç habersizdir serçe telaşta

düdük sesi gelir dağılır çeyiz



yağmalanan evdir mübadil

kırılan çerçeve yırtık resim

gülüşü durur mu kırık aynasında

kurumuş ağdaki tuzdur umut!



yorgun ömrüm sinmiş saçımın akına

bir geçmiş terkedilir



ah kekik ah gülüm ah bulunur mu izimiz

gönlümüz aydındır kararmış yüzümüz

uskumru hüzünlüdür sular sarardı

kimbilir kime kalır bomboş köyümüz