küçük hirsların peşinden kosan ufak insanlar

(bkz: fatih altayli),(bkz: ertugrul ozkok),(bkz: rte),(bkz: aziz yildirim)....

hayatta bir yerlerde hep sicarlar. basariya kostuklarini zannederken ufacik dunyalari icine giren en ufak bir cikarsiz sevgi karsisinda aptallasir, duruma vakif olabilirlerse oncelikle durumu kavrayamaz ama kaybettikten sonra temelsiz bir binanin yedi sifir siddetinde deprem uygulanmis hali gibi olurlar. bu insanlari yikmanin en kolay yolu onlari sevmektir. amac yikmak degil de gercekten sevmek oldugunda seven icin uzucu olabilir ama sonuc kacinilmazdir.
devamli olarak kafalarinda hesaplari, inanilmaz bir savunma ve avunma mekanizmalari, ellerinde koz zannetikleri ile dolanirlar. ancak herkesin oldugu gibi bu insanlarinda bir ince noktalari, kendilerinde herhangi sebeplerle olusturduklari kabuklarinda bir delikleri vardir.
neticede ufak insanlardir ve cok buyuk isler beklememek gerekir. azla yetinmeyen coga tamah edermis sozunun aksine hem aza hem coga tamah edenlerdir.
benim kisisel olarak cok da aciyamadigim karakterlerdir cunku hayatin neresinden gelirlerse gelsinler hirslarinin esiri olmus, bencilliklerinin icinde kaybolmus, kendi bokunda bogulmus insanlardir.