konuşurken h harfinin söylenmemesi

ortaköy de meşhur bir sütaş ayran bilboardu vardı. çingene bir inek şöyle diyordu,

-ayranım bu ortaköy’e

yıllar geçti aklımda lan halen orada ki reklamlar. hep espritüel ve yaratıcıydılar.

özellikle isimlerde de olan ve üst düzeyde rahatsız edici bir durum...

serhat- serat...

(bkz: adi canim sen de)

kişilere itap ederken zorlandırabilir.
hababam sınıfı funkusu gibi diyaloglar yaşanabilir mesela.

-kızım kaç kere sölicez sana memet değil mehmet.
-ee tamam bende öyle diyorum ama memet bey.

"h" harfine yapılan en büyük saygısızlıktır. hiç bir savunması ve hiç bir açıklaması olmayan, kanunsuz bir durumdur. bu harf-i mahsunu söylememek hiç bir şey kazandırmazken; söylemek de hiç bir şey kaybettirmez.

(bkz: h harfinin hakkını verin hakkını)

trakya tarafına özgü bir özelliktir genelde.

(bkz: basliklarin ilk entrysinin tanim olma zorunlulugu)

haşhaş-aşhaş
halı-alı
hangi-angi gibi...

r ve y harfleri de,ayni dertten muzdariptir.

(bkz: trakyalıyım ezelden)

hasan-asan
hamam-amam
hayat-ayat
hastane-astane