kitabei sengi mezar

mezar tasindaki yazi anlamina gelen soz.

orhan veli kanik’in siiri.pek bir guzeldir.


kitabe-i seng-i mezar

i
hicbir seyden cekmedi dunyada
nasirdan cektigi kadar
hatta cirkin yaratildigindan bile
o kadar muteessir degildi;
kundurasi vurmadigi zamanlada
anmazdi ama allahin adini,
gunahkar da sayilmazdi.
yazik oldu suleyman efendiye

ii
mesele falan degildi oyle,
to be or not to be kendisi icin;
bir aksam uyudu;
uyanmayiverdi.
aldilar, goturduler.
yikandi, namazi kilindi, gomuldu.
duyarlarsa oldugunu alacaklilar
haklarini helal ederler elbet.
alacagina gelince...
alacagi yoktu zaten rahmetlinin.

iii
tufegini depoya koydular,
esvabini baskasina verdiler.
artik ne torbasinda ekmek kirintisi,
ne matarasinda dudaklarinin izi;
oyle bir ruzgar ki,
kendi gitti,
ismi bile kalmadi yadigar.
yalniz su beyit kaldi,
kahve ocaginda, el yaz isiyle:
’olum allahin emri,
’ayrilik olmasaydi.’

orhan velinin mükemmel bi şiiri

(bkz: mahallemde akşamlar için)

kitabe-i seng-i mezar şeklinde yazılır, kitabeyi sengi mezar diye okunur. ama süleyman efendinin şiiri diye bilinir. en güzel müşfik kenter’in sesinden dinlenir.